พระผู้มีพระภาคจึงได้ตรัสดังนี้ว่า ดูกรมาณพ !
บุคคลบางคนในโลกนี้จะเป็นสตรีก็ตาม บุรุษก็ตาม เป็นผู้
มักทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วง เป็นคนเหี้ยมโหด มีมือเปื้อน
เลือดหมกมุ่นในการประหัตประหาร ไม่เอ็นดูในเหล่า
สัตว์มีชีวิต เขาตายไป จะเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก
เพราะกรรมนั้น อันเขาให้พรั่งพร้อม สมาทานไว้อย่างนี้
หากตายไป ไม่เข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก ถ้ามาเป็น
มนุษย์เกิด ณ ที่ใดๆ ในภายหลัง จะเป็นคนมีอายุสั้น.
มาณพ ! ปฏิปทาที่เป็นไปเพื่อความมีอายุสั้นนี้ คือ
เป็นผู้มักทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วง เป็นคนเหี้ยมโหด มีมือเปื้อนเลือด
หมกมุ่นในการประหัตประหาร ไม่เอ็นดู ในเหล่าสัตว์มีชีวิต.ดูกรมาณพ ! ส่วนบุคคลบางคนในโลกนี้จะเป็น
สตรีก็ตาม บุรุษก็ตาม ละปาณาติบาตแล้ว เป็นผู้เว้นขาด
จากปาณาติบาต วางอาชญา วางศัสตราได้ มีความ
ละอาย ถึงความเอ็นดู อนุเคราะห์ด้วยความเกื้อกูลใน
สรรพสัตว์และภูตอยู่ เขาตายไป จะเข้าถึงสุคติโลก
สวรรค์ เพราะกรรมนั้น อันเขาให้พรั่งพร้อมสมาทานไว้
อย่างนี้ หากตายไป ไม่เข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ ถ้ามาเป็น
มนุษย์เกิด ณ ที่ใดๆ ในภายหลัง จะเป็นคนมีอายุยืน.
ดูกรมาณพ ! ปฏิปทาที่เป็นไปเพื่อความมีอายุยืนนี้คือ
ละปาณาติบาตแล้ว เป็นผู้เว้นขาดจากปาณาติบาต วางอาชญา
วางศัสตราได้ มีความละอาย ถึงความเอ็นดู
อนุเคราะห์ด้วยความเกื้อกูลในสรรพสัตว์และภูตอยู่.อุปริ. ม. ๑๔/ ๓๗๖ /๕๗๙.
ที่มา
พุทธวจน http://dhampaidai.blogspot.com/
