ข้าวเปลือก ทรัพย์ เงินทอง หรือข้าวของที่หวงแหน
รวมทั้ง ข้าทาส บริวาร กระทั่งที่อยู่อาศัย
ทั้งหมดอันบุคคลนำติดไปไม่ได้ จะต้องละทิ้งไว้ทุกอย่าง
แต่สิ่งที่บุคคลทำด้วยกาย ด้วยวาจา หรือด้วยใจก็ดี
นั้นแหละ เป็นของๆเขา และย่อมพาติดตัวเขาไปเหมือนเงาตามตัว
ฉันนั้น บุคคลควรผู้ฉลาด พึงสั่งสมกัลยาณกรรม อันจะนำติดตัวไปสู่สัมปรายภพได้
บุญเท่านั้นย่อมเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลาย ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า.---------------
(บาลี) สฬา. สํ. ๑๕/๑๓๔/๓๙๒.
*************
ข้าวเปลือกทรัพย์ เงินทอง ของมีค่า
ถึงเวลา ตายจาก พรากหมดสิ้น
เหลือแต่กรรม กายวาจา ใจอาจิณ
ยัีงเป็นสิน ติดไป ในภพภูมิ ฯ
