สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma

อาจจะเป็นชะตา หรือว่า บังเอิญ หรือว่า เป็นสัญชาติญาณรู้ได้ของสัตว์หรือเปล่า?
ตั้งแต่เล็กมา ที่บ้าน มักจะมีสัตว์มาขอพึ่งพิงให้ช่วยเหลือบ่อยๆ
ไม่ว่า จะเป็นหมาแมวจรจัด นกเจ็บ ชอบแวะมาขออาหาร ตัวเจ็บ เราก็รับดูแล
หรือรับเลี้ยงไปเลย
ยิ่งช่วงหลังมานี่ เวลาเราเข้าวัดทำบุญ ไหว้พระสวดมนต์ นั่งสมาธิกรรมฐาน
เราจะอธิษฐานขอให้บุญ ช่วยให้ตัวเราได้มีโอกาศทำบุญอีกเรื่อยๆ เพื่อสั่งสมบารมี
ให้ชาติภพหน้า ได้ปฏิบัติถือศีล หลุดพ้นจากกิเลศ
สังเกตุว่า หลังอธิษฐานบ่อยๆ ก็มักมีเหตุให้ได้ทำบุญ ได้พบเจอแต่คนใจเป็นบุญ
ไม่ว่าจะแม่ค้า แท็กซี่ฯ ที่น่าแปลกคือ ชอบพบเจอสัตว์ที่ต้องช่วยตามรายทาง ช่วยหอยทาก ลูกแมว ตามถนน ที่จะถูกรถทับ
และก่อนวันลอยกระทง ก็มีเต่าใหญ่ มายังไงไม่ทราบ มารอเข้าประตูบ้าน (บ้านห่างคลองเยอะมาก ต้องผ่านถนนใหญ่ และหมู่บ้าน)
บ้านอื่นๆเต่าไม่แวะ ตรงมาบ้านนี้ หมาที่บ้านเห่าไล่ เค้าก็ยังจะขอเข้าให้ได้
เราจึงขับรถเอาเค้าไปปล่อย ลงคลองน้ำใส ที่มีตลิ่งธรรมชาติ
ต่อมาไม่กี่วัน ระหว่างขับรถก็เห็นเต่าตัวจ้อย เล็กกว่าฝ่ามือ เดินต้วมเตี้ยมกลางถนน
เราก็จอดรถให้การช่วยเหลืออีก ชักสงสัยแล้วค่ะ เพราะเราอธิษฐานหรือเปล่า? หรือเพราะบังเอิญ บ่อยๆ

ขอบคุณเพื่อนกัลยาณมิตรที่กรุณาแวะมาให้ข้อคิดดีๆค่ะ
ตอนนี้ ก็ไม่ได้ติดใจอะไร ในเรื่องคำอธิษฐาน
แต่ก็ยังคงให้เรื่อยๆ ด้วยเหตุผลแค่ว่า...
เค้ามาขอ เพราะเค้าหิว...
เค้ามาหา เพราะเค้าเจ็บ...
เราทำให้ได้ ช่วยเหลือผู้อื่น โดยที่เราไม่เดือดร้อน เห็นผู้รับมีความสุข เราก็อิ่มใจ มีความสุข

เข้าป่าจะเจอสัตว์ได้เยอะกว่านะ แฮ่..