มหายุค คือความเชื่อในเรื่องของการเกิดยุคของพราหมณ์โบราณ ซึ่งเทียบเท่าเวลาของมนุษย์ปัจจุบันบนโลกคือ ระยะเวลา 4,320,000 ปี แต่ละมหายุคจะแบ่งออกเป็นยุคย่อยลงไปอีก มีด้วยกันสี่ยุค คือ
(1) กฤตยุค
ยุคแรกนี้ กินเวลานาน 1,728,000 ปีมนุษย์ ซึ่งถือเป็นยุคทอง หรือยุคแห่งคนดีมีสัจจะ คุณภาพชีวิตของชาวโลกเต็มไปด้วยความดีงาม ภูมิอากาศของโลกดีเต็มร้อย คนจะสูงประมาณ 21 ศอก ชีวิตยืนยาว
(2) เตรตายุค
ยุคที่สองนี้ กินเวลานาน 1,296,000 ปี ซึ่งถือเป็นยุคเงิน คนจะอยู่ในความดีสามส่วน มีความไม่ดีหนึ่งส่วน เช่นเดียวกับภูมิอากาศ ที่จะดีและเลวในอัตราเดียวกัน คนจะสูง 14 ศอก ยังมีอายุยืน
(3) ทวาปรยุค
ยุคที่สามนี้ กินเวลา 864,000 ปี ซึ่งถือว่าเป็นยุคทองแดง คนจะอยู่ในความดีครึ่งหนึ่ง และจมอยู่ในกองบาปอีกครึ่งหนึ่ง เช่นเดียวกันกับภูมิสภาพอากาศ ที่จะดีเลวในอัตราส่วนเดียวกัน คนจะสูง 7 ศอก และมีอายุยืนพอประมาณ
(4) กลียุค (หรือกาลียุค)
ยุคที่สี่นี้ เป็นยุคสุดท้าย กินเวลา 432,000 ปี ซึ่งถือว่าเป็นยุคเหล็ก คนจะอยู่ในความดีเพียงหนึ่งส่วน แต่อยู่ในกองบาปสามส่วน เช่นเดียวกันกับภูมิอากาศ จะดีเลวในอัตราส่วนเดียวกัน คนจะสูง 3 ศอกครึ่ง และมีอายุสั้นลงเรื่อยๆ
---------------------------------------
กลียุค มนุษย์ดี มีน้อยนิด
ส่วนมากจิต คิดโกรธ และโลภเขลา
มีศีลธรรม นำทาง เพียงบางเบา
กิเลสเผา เร่าร้อน สะท้อนทรวง
เป็นมนุษย์ ยุคนี้ มีทุกข์เข็ญ
ทุกอย่างเป็น เงินทอง ของใหญ่หลวง
ขาดเมตตา ป่าเถื่อน เกลื่อนคนลวง
พาตกร่วง ลงอบาย ไปแน่นอน
ผู้มีบุญ จุนเจือ คอยเกื้อหนุน
จึงพบคุณ พระพุทธธรรม คำสั่งสอน
ปฏิบัติ ขัดเกลา ไม่เว้าวอน
รีบไถ่ถอน ตัวตน พ้นทุกข์ภัยฯ *********************************
หนังสือเรื่องนี้พิมพ์ครั้งแรกเมื่อปี ๒๕๒๐
ขณะนั้นข้าพเจ้าอายุ ๔๒ ปี
บัดนี้ข้าพเจ้าอายุุ ๘๐ ปีเศษแล้ว
ยิ่งอยู่ในโลกไปนานวัน
ข้าพเจ้ายิ่งมองเห็นโทษของโลก
ทั้งโลกคือสังคมมนุษย์
และโลกคือรูปขันธ์กล่าวคือร่างกายนี้มากขึ้น
ตามวันเวลาที่ล่วงไป
ยิ่งอายุมากขึ้นเท่าใด
โลกคือร่างกายนี้ก็แสดงให้เห็นโทษมากขึ้นเท่านั้น
สมดังที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า
" กายนี้มีทุกข์มาก มีโทษมาก
( พหุทุกฺโข โข อยํ กาโย พหุอาทีนโว) "
ในที่สุดเราทุกคนก็ต้องสละโลก คือร่างกายนี้ไป
อย่างที่พระรัฐบาลกล่าวว่า. ..
สัตว์โลกไม่มีสิ่งเป็นของของตน
จำตัองละทิ้งสิ่งทั้งปวงไป
( อสฺสโก โลโก สพฺพํ ปหาย คมนียํ) "
พระพุทธเจ้าเคยตรัสว่า
" เราบัญญัติโลก เหตุเกิดของโลก ความดับโลก
และข้อปฏิบัติให้ถึงความดับโลก
ในร่างกายอันมีประมาณวาหนึ่งนี้ ซึ่งมีสัญญาและมีใจครอง "
( โรหิตัสสสูตร)
ทรงแสดงอริยสัจ ๔
โดยยกเอาคำว่า " โลก " แทนคำว่า " ทุกข์ "
เพราะตรัสกับเทพบุตรผู้มีฤทธิ์เหาะสำรวจโลก
ขอท่านผู้อ่านพึงพิจารณาโลกตามความเป็นจริง
ก็จะได้มองเห็นคุณและโทษของโลก
เข้าไปเกี่ยวข้องกับโลกอย่างระมัดระวัง
เมื่อเห็นโทษแล้วจะได้มีปัญญาในการสลัดออก
อยู่ในโลกอย่างมีปัญญาเข้าใจโลก
ในที่สุดก็จะได้หลุดพ้นจากโลกไป
ไม่ต้องหวนกลับมาสู่โลกนี้อีก
อาจารย์วศิน อินทสระ
