ขอแสดงความเสียใจกับคุณธีรภัทร ด้วยครับ คุณย่าคุณไปดีแล้ว คุณควรปล่อยวางได้แล้ว
ปล่อยวาง คือ ให้คุณทิ้งใจที่เศร้าโศก ร่ำไร รำพัน ไม่สบายกาย ไม่สบายใจ ความคับแค้นกายใจทั้งหลายนี้ไปเสีย ..แล้วลุกขึ้นทำสะสมเหตุบุญบารมีของคุณ ทำจิตคุณให้ผ่องใส มีใจเอื้อเฟื้อ เว้นจากความเบียดเบียน แล้วแผ่เอาบุญบารมีนั้นแหละเสริมไปให้ย่าคุณได้รับเพื่อความสุขสำราญสวัสดีของท่านในโลกนั้น
อธิบาย
ข้อที่ว่าท่านไปดีแล้วคือ ท่านไม่เจ็บ ไม่ป่วย ไม่ปวด ไม่ทรมานกายแล้ว ..เพราะหากท่านอยู่ท่านจะเจ็บปวดด้วยโรคภัยมากแค่ไหน ทรมานเท่าไหร่ ยิ่งเรารั้งท่านเอาไว้มาก ท่านยิ่งเจ็บปวด ทรมานมาก ปล่อยให้ท่านพ้นจากร่างกายอันทรุดโทรมรอแต่วันจะพังลงนี้ไป
กายนี้คือธาตุที่พ่อแม่ให้มา ร่างกายเรามีภายนอกมีหนังหุ้มเป็นที่สุุดรอบประครองสิ่งไม่งามไว้ภายใน โดยแท้จริงแล้วกายเรานี้ไม่ว่าจะจับต้องในที่ใดก็มีแต่อาการที่แค่นแข็ง อ่อนนุ่ม เอิบอาบ ตรึง หย่อน พองยุบ เคลื่อนไหว อบอุ่ม ร้อน เย็น ช่องว่างให้อาการเหล่านี้เคลื่อนตัวได้อันมีแต่แก๊ซอาศัยอยู่ ไม่ว่าภายในกาย หรือภายนอกกายมันมีแต่นี้เท่านั้น โดยจิตเดิมของย่าคุณนี้จรมาอาศัยกายนี้ เพื่อใช้ทำความดีสะสมบารมีท่าน เมื่อถึงคราวก็ต้องทิ้งมันไป ธาตุก็กลับคืนสู่ธาตุ จิตก็จรไปตามกรรม จิตท่านไม่ได้ตายท่านแค่พ้นจากกายนี้เท่านั้น ปล่อยธาตุกลับคืนสู่สังขารโลกดังเดิม หากคุณเข้าใจตรงนี้จนลงใจแล้วคลายความเสียใจลงได้
นี่เรียกว่าปล่อยวาง.. วางใจจากความโศกเศร้า ร่ำไร รำพัน ไม่สบายกาย ไม่สบายใจ ความคับแค้นกายใจทั้งหลาย การเพ้อว่ารักเคารพย่า รักดีอย่างนั้นอย่างนี้ มันไม่ทำให้ย่าคุณฟื้นจาการตายขึ้นมาได้หรอก ไม่ทำให้ดวงจิตท่านมีบารมีที่ดีงามขึ้นได้ไปต่อในภพภูมิที่ดีงาม ซ้ำร้ายยังสร้างบ่วงให้ท่านจนไปสุคติไม่ได้อีก - หากคุณรักและเคารพย่าคุณ ตั้งแต่คุณเกิดมาเคยตอบแทนคุณท่านหรือยัง เคยเลี้ยงดูท่านไหม คุณควรให้ความสำคัญทำความกตัญญูกตเวทีต่อท่าน แม้ตอนนี้ย่าคุณตายไปแล้วแต่ก็มีสิ่งที่ทำทดแทนคุณให้ท่านได้อยู่ นั่นก็คือบารมีธรรมเครื่องกุศลทั้งปวง ที่จะส่งไปถึงท่านได้ เมื่อตายท่านก็ไปตามบุญบาปที่ท่านสร้างสะสมบารมีมา ท่านจะไปสุคติภูมิได้ดีแค่ไหนก็ด้วยกรรมนั้น เราไปบังคับไม่ได้ หากย่าคุณเป็นคนดีจริงแล้วท่านก็ต้องไปสู่สุคติภูมิ ภพภูมิอันชั่วจะหยั่งถึงท่านไม่ได้เลย เหลือแต่คุณนั้นแหละทำเพื่อท่านแม้ท่านตายแล้วโดยแผ่บุญบารมีของคุณที่มีไปเกื้อหนุนท่านให้ไปในภพภูมิที่ดีงามที่สูงขึ้นหรือยัง..
พระครูมหาแก้ว ปัญญาธโร พระสงฆ์อริยะสาวก ท่านได้เทศนาสอนในวันเผาศพแม่ผมว่า.. เมื่อตายแต่กายแตกไปแล้ว จิตของท่านก็ต้องจรไปตามบุญบารมีที่ท่านได้สะสมมาทั้งหลาย ท่านจะไปสู่สวรรค์ภพภูมิที่ดีงามสูงส่งแค่ไหนก็อยู่ที่กำลังบุญบารมีของท่านที่ทำสะสมมาแล้ว ส่วนที่เราทำได้ก็คือ..ประกอบพิธีกรรมตามพระพุทธศาสนา พร้อมทั้งกระทำบารมีของตนให้เป็นกุศลบารมีอันยิ่งใหญ่ ดำรงตนอยู่ในกุศลทาน ศีล ภาวนา แล้วแผ่ไปเกื้อหนุนบุญบารมีที่ท่านมี เพื่อส่งต่อให้ท่านมีกำลังบุญบารมีที่มากขึ้นได้ไปในภพภูมิที่ดียิ่งๆขึ้นไป ไม่เจ็บ ไม่ปวด ไม่มีทุกข์ ประสบสุขสำราญตราบสิ้นกาลนั้น
- ย่าคุณท่านที่อยู่โลกโน้นภพภูมิโน้นท่านมีกายทิพย์ ของที่ได้ก็เป็นทิพย์ ของที่เราเอาไหว้ก็ใช่ว่าจะได้รับเว้นแต่เปรต และวิญญาณบางจำพวกจึงจะได้รับ
หลวงปู่บุญกู้ อนุวัฒฑโน พระสงฆ์อริยะสาวก ท่านได้เทศนาสอนเอาไว้ว่า.. พระพุทธเจ้าเรานี้ทรงพระปรีชาญาณ รู้แจ้งโลก เมื่อรู้ว่าโลกวิญญาณเขารับได้แต่สิ่งที่เป็นทิพย์ คือบุญกุศลบารมีเรานี้แลที่เขาจะรับได้ จึงสอนให้เราเปลี่ยนจากแรงกาย แรงใจ สิ่งของ เงิน มาเป็นบุญบารมีของเราเพื่อแผ่ไปให้เขาเหล่านั้น นั่นคือ
1. ให้เราทำทาน ละโลภได้ทาน มีทานก็อิ่มใจ ก็แผ่บุญจากทานบารมีอันละโลภแล้วของเรานี้ให้ท่าน
2. ให้เราเจริญศีล ละโทสะ-การเบียดเบียนได้ศีล มีศีลก็เย็นใจ ไม่เร่าร้อน ไม่ก้าวล่วงอกุศลกรรมทำชั่ว ก็แผ่บุญจากศีลบารมีอันละโทสะของเรานี้ให้ท่าน
3. ให้เราอบรมจิต ละโง่-ความลุ่มหลงได้ปัญญา ภาวนาอบรมจิต จิตเราก็มีกำลังดำรงอยู่ในกุศล ไม่ติดใจข้องแวะโลก ไม่ไหวตามสมมติกิเลสของปลอม ก็แผ่บุญจากภาวนาบารมีอันละโมหะของเรานี้ให้ท่านจิตเราก็ยิ่งมีกำลังแผ่ไปถึงท่าน
ดั่งคำสอนทั้ง 2 อย่างของพระอริยะสงฆ์นี้แล้ว หากคุณรักท่านก็ให้เลิกเสียใจ สละคืนความร่ำไรรำพันนั้นไปเสีย แล้วตั้งใจมั่น มุ่งมั่น เพียงทำสะสมเหตุ เจริญใน ทาน ศีล ภาวนา ให้คุุณมีจิตแจ่มใส มีใจเอื้อเฟื้อ เว้นจากความเบียดเบียน มีกำลังใจมาก แล้วแผ่เอาบุญบารมีจาก ทาน ศีล ภาวนาของคุณนี้ไปให้ท่านทุกวันๆ นั่นแหละคือความรักที่แท้จริงที่คุณมีให้ย่า หากคุณไม่ทำตามนี้แต่มาร่ำไรรำพันก็แสดงว่าคุณไม่ได้รักย่าคุณเลยรักตัวเองเพราะมีแต่ความต้องการจะเอาท่านแบกสังขารให้เจ็บป่วยลำบากมาอยู่กับคุณนี่เรียกเห็นแก่ตัว รักแท้จริงต้องเน่งทำบุญบารมีแผ่ส่งกำลังให้ท่านไปในภพภูมิที่ดีงาม ไม่ล่วงสู่ทุคติภูมิ
เลือกเอาครับจะกตัญญูรู้คุณกตเวทีทดแทนคุณด้วยรักแท้เทอดทูลท่าน เห็นว่าท่านเป็นคนดีจริง แล้วทำกุศลเพื่อท่าน หรือเห็นกตัญญูได้แต่ความคิดแล้วมาร่ำไรรำพันสืบไป ก็แล้วแต่คุณ การปล่อยวาง..คือ วางความร่ำไรรำพันไม่ก่อเกิดประโยชน์ต่อใครทิ้งไป แล้วหมั่นทำในสิ่งที่ดีที่ควรที่เป็นประโยชน์เกื้อหนุนกันสืบไป
