กว่าจะรู้ว่าเป็นกรรม

กว่าจะรู้ว่าเป็นกรรม

ก่อนอื่นก็ขอขอบพระคุณผู้ที่ติดตามเรื่องของกรรมที่ผ่านมาแล้วสองเรื่อง และขอขอบพระคุณท่านพระครูที่หนองคายเป็นอย่างสูงที่ได้นำเรื่องราวไปเล่าต่อเป็นธรรมทาน ขอให้ทุกท่านจนอนุโมทนาบุญนี้ด้วยกัน(สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทนามิ)

ก่อนอื่นขอทำความเข้าใจ คำว่า " กรรม " ในพทธศาสนานั้นเป็นกลางๆ ไม่ดีไม่ชั่ว ถ้าเป็นกรรมดีก็เรียกกุศลกรรม กรรมชั่วเรียกว่าอกุศลกรรม กรรมดีเป็นบุญ เรียกว่า บุญกรรม กรรมชั่วเป็นบาป เรียกว่า บาปกรรม ชีวิตของคนเรานี้เกิดมาพร้อมกับกรรมสองชนิด คือ กุศลกรรม และ อกุศลกรรม เหมือนมีตามีหูมีจมูกมีมือมีเท้าอยู่สองข้าง เกิดมาก็นำกรรมสองชนิดนี้ติดตัวมาด้วย

พระพุทธเจ้าตรัสเรื่องกฎแห่งกรรมไว้ว่า 1. กมฺมสฺสกา 2.กมฺมทาทยทา 3. กมฺมโยนี 4. กมฺพนฺธู 5.กมฺมปฏิสรณา 6. ยํ กมฺมํ กริสฺสนฺติ กลฺยาณํ วา ปาปกํ วา ตสฺส ทายาทา ภวิสฺสนฺติ เรื่องราวที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเป็นเรื่องของกฎแห่งกรรม ของคนที่ข้าพเจ้ารู้จักเป็นกรรมที่ข้าพเห็นแล้วว่ากรรมนั้นได้มาถึงเขาแล้วไม่รู้ว่าท่านผู้นั้นรู้หรือยังว่าตนกำลังรับผลของกรรมนั้น ถ้าเรื่องราวนี้ทำให้ท่านผู้นั้นยอมรับในผลของกรรมนี้แล้วอาจจะปล่อยวางได้และความทุกข์ก็จะลดน้อย

ที่มา : คนึง

ขอบคุณบทความจาก ธรรมะไทย

	ผู้เขียน	หัวข้อ: กว่าจะรู้ว่าเป็นกรรม (อ่าน 5296 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma