ชีวิตกับความรัก

ชีวิตกับความรัก

สิ่งที่เรียกว่า ความรัก นั้น มักไปปะปนกับสิ่งที่เรียกว่ากามารมณ์
เพราะไปหลงเข้าใจว่าความรักกับกามารมณ์เป็นเรื่องเดียวกัน

ซึ่งที่จริงเรื่องทางเพศนั้นก็เป็นเรื่องสำคัญอยู่เหมือนกันในชีวิตของมนุษย์
ในที่นี้ขอนำท่านมาสู่เรื่องความรักที่เหนือหรืออิสระจากกามารมณ์
ซึ่งดูเหมือนว่าไม่ค่อนมีใครเชื่อเสียแล้วในโลกปัจจุบัน

เมื่อเป็นเช่นนั้นจึงทำความแปลกใจให้ท่านบ้างเล็กน้อย
ในหัวข้อนี้ที่ถูกพูดโดยบรรพชิต

แต่ถ้าท่านทั้งหลายทราบว่าอะไรเป็นอะไรกันแน่แล้ว
บางทีท่านจะรู้โดยตนเองว่า ผู้ที่เป็นบรรพชิตนั่นแหละ
คือผู้ที่กำลังแสวงหาความรักที่แท้จริง

ขอให้ตั้งต้นที่ชีวิตในปัจจุบันของมนุษย์เรา ในสังคมที่กำลังสับสน
เราจะพบความจริงในชีวิตว่า เรากำลังว้าเหว่ และบรรดาสัตว์โลกทั้งหลาย
ไม่มีสัตว์โลกใดว้าเหว่เท่ามนุษย์ จริงอยู่เราเห็นความรื่นเริงในหมู่มนุษย์
การร้องรำทำเพลง เต้นรำ หัวร่อสนุกสนาน แต่มีความว้าเหว่อย่างลึกซึ้ง

และมนุษย์กำลังรอคอยอะไรสักอย่างหนึ่งที่จะมาเติมเต็มตัวเองให้เต็ม
เพราะมนุษย์ทุกคนรู้สึกว่าตัวเองนั้นยังพร่อง และกำลังรอคอย
สำหรับบางคนอาจจะรอความร่ำรวย หรือรอเงิน หรือรอเกียรติยศ
แต่ทุกคนปฏิเสธไม่ได้ว่า ทุกคนต้องการสรณะหรือที่พึ่ง
ไม่ว่าเขาผู้นั้นจะเป็นชาย หรือเป็นหญิง

ทุกคนยังรู้สึกว่าตนเองพร่องหรือรอคอย
ความว้าเหว่ท่ามกลางการรอคอยนั่นแหละเกาะกินใจมนุษย์อยู่
แต่มนุษย์ฉลาดพอที่จะกลบเกลื่อนความว้าเหว่นี้ไว้ด้วยท่าทีอื่น

แต่แม้กระนั้นก็ดี ทุกคนจะต้องได้ยินเสียงกระซิบภายในตัวเองว่า
เรากำลังคอยสิ่งที่จะมาเติมเต็ม และแท้จริง
สิ่งที่รอคอยนั่นแหละคือความรัก
เรากำลังต้องการความรักเพื่อเติมชีวิตที่พร่องนี้ให้เต็ม
และการรอคอยโหยหาที่จะเติมให้เต็มนั่นแหละ
คือการแสวงหาความรักหรือที่พึ่ง

แต่สิ่งที่เรียกว่าความรัก
แม้ว่าจะเข้าใจที่พึ่งนั้นในระดับไหนก็ตามแต่สิ่งที่เรียกว่าความรัก
จะกลายเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

การรอคอยของมนุษย์เพื่อจะให้ถึงวันเต็มเปี่ยมนั้นเอง
ได้ส่งผลเป็นความโศกเศร้าซึมในขณะที่รอ
หรือไม่ก็ให้เต็มไปด้วยความหวัง
และความหวังซึ่งจะมาถึงพร้อมกับรสหวานของชีวิต

เรารู้สึกว่า เราต้องการใครสักคนหนึ่งมาช่วยปลอบประโลมในขณะที่เราเศร้าโศก
หรือมาช่วยรื่นเริงเมื่อเราประสบโชค
เราต้องการจะร่วมกันบันเทิงกับเพื่อนมนุษย์หรือใครคนหนึ่งที่เข้าใจเรามากที่สุด

แต่เรามักจะไม่ค่อยคิดว่าเมื่อคนนั้นเข้าใจเราแล้ว
เราพยายามเข้าใจเขาให้มากที่สุดด้วย
ด้วยเหตุนี้ การแสวงหาความรักจึงเป็นปมที่สำคัญมาก
โดยเหตุที่ว่า เรากำลังแสวงหาคนอื่นมาสนับสนุนตัว
และเพื่อจะได้รักเขา ซึ่งเป็นเพียงผลตอบ หลังจากที่เขารักเรา

เมื่อเป็นเช่นนั้นการแสวงหาความรักหรือสรณะเช่นนั้นเป็นการลงทุน
มันมีข้อแม้ว่า ถ้าเธอไม่รักฉัน ฉันก็ไม่รักเธอ
ข้อนี้เราจะเรียกสิ่งนี้ว่าเป็นความรักที่แท้จริงไม่ได้

เราต้องการใครสักคนหนึ่งมางอนง้อเรา
เราอาจจะเรียกมันว่า นี้เป็นท่าทีหรือลีลาของความรัก ที่จริงนั้นไม่ใช่

ความรักจะต้องไม่หมายถึงการพร่องอยู่ข้างใน
แล้วเพื่อจะหาตัวบุคคลอื่นมาเติมให้เต็ม
ความรักจะต้องหมายถึงความเต็มเปี่ยมและล้นออกไปสู่ผู้อื่น

เพราะฉะนั้นเองความรักจะต้องหมายถึง "การให้"
ไม่ได้หมายถึงการเรียกร้องเลย
ถ้าว่าเป็นการเรียกร้อง นั่นมิใช่ความรัก
แต่เป็นการขาดความรักอย่างรุ่นแรง
แล้วจะรักใครที่ไหนได้และจะรักใครเป็นได้เล่า

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ชีวิตกับความรัก (อ่าน 11407 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma