หัวข้อ: ธรรมอุปการะ....อุปการะธรรม
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหน้าวัด ที่ สิงหาคม 24, 2010, 02:42:38 PM
ธรรมอุปการะ....อุปการะธรรม
ธรรม...ที่มีอุปการะมากนั่นก็คือ...
'สติ' หรือ 'สัมมาสติ'...(สติระลึกรู้ในทางที่ชอบ)
การเจริญสติ...ระลึกรู้บ่อยๆ เสมอๆ ในชีวิตประจำวัน...
ไม่ใช่สิ่งที่ยากเกินไป หรือ ง่ายเกินไป...
หากเพียงเราหมั่นฝึกเสมอๆ ไม่นานก็จะรู้สึกชิน...
อาจจะสงสัยว่า...'สติ'...เป็นอนัตตา....บังคับบัญชาไม่ได้
แล้วจะฝึกได้อย่างไร...?
การเจริญสติ ในชีวิตประจำวันทำได้โดยฝึกจากทีละเล็กทีละน้อย
แต่พึงทำเสมอๆ....ยกตัวอย่าง...ทำงานอย่างมีสติ
ขับรถอย่างมีสติ...ทำกิจใดๆอย่างมีสติ ต่างๆเหล่านี้เป็นต้น
โดย การจะทำกิจใดๆก็แล้วแต่...ใส่ใจในงานนั้นๆ
มีสมาธิ จดจ่อ...ไม่ทำอะไรๆสองหรือสามอย่างในเวลาเดียวกัน
กล่าวคือ...ขณะขับรถ..ก็มีสติอยู่กับการขับรถอย่างเดียว
ไม่ใช่..ขับรถไปด้วย คุยโทรศัพท์ไปด้วย...ในขณะเดียวกัน
ก็มิได้ใส่ใจในการขับรถ..หรือ..รับประทานอาหารอยู่ก็คุยเล่นไปด้วย
เช่นนี้เป็นต้น...การเจริญสติบ่อยๆ เปรียบเสมือนเติมน้ำลงไปในโอ่ง
การจะเติมน้ำลงไปในโอ่ง ก็ต้องระมัดระวังไม่ให้น้ำในโอ่ง
ซึมรั่วไหลออกไปจากโอ่ง...ฉันใด
การหมั่นเจริญสติ ก็เช่นกันต้องรักษาใจให้มีสติ...มิให้รั่วไหลออกไป ฉันนั้น
ถ้าปฏิบัติเช่นนี้ได้ เมื่อมีอะไรมากระแทก...ก็จะไม่กระเทือนไปถึง...'ใจ'
ให้มันหยุดที่ตา-หู-จมูก-ลิ้น-กาย...เท่านั้น
มันจะไม่กระเทือนไปถึง...'ใจ' ให้กระเทือนหวั่นไหว...แต่อย่างใด
เช่นนี้...การปฏิบัติธรรม เราก็สามารถปฏิบัติได้ในชีวิตประจำวันได้เช่นกัน
เพราะ...ธรรมใดๆนั้น ก็มิได้อยู่ที่ใดไหนเลย
หากเพียงแต่...อยู่ที่ ...'กาย' และ...'ใจ'..นี่เอง
ธรรม...ซึ่งเป็นอุปการะนั้นก็ใช่ธรรมอื่นใดเลย
นอกจาก...'สติสัมปชัญญะ'...นั่นเองค่ะ...ฯ
~ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์~
ธรรม...ที่มีอุปการะมากนั่นก็คือ...
'สติ' หรือ 'สัมมาสติ'...(สติระลึกรู้ในทางที่ชอบ)
การเจริญสติ...ระลึกรู้บ่อยๆ เสมอๆ ในชีวิตประจำวัน...
ไม่ใช่สิ่งที่ยากเกินไป หรือ ง่ายเกินไป...
หากเพียงเราหมั่นฝึกเสมอๆ ไม่นานก็จะรู้สึกชิน...
อาจจะสงสัยว่า...'สติ'...เป็นอนัตตา....บังคับบัญชาไม่ได้
แล้วจะฝึกได้อย่างไร...?
การเจริญสติ ในชีวิตประจำวันทำได้โดยฝึกจากทีละเล็กทีละน้อย
แต่พึงทำเสมอๆ....ยกตัวอย่าง...ทำงานอย่างมีสติ
ขับรถอย่างมีสติ...ทำกิจใดๆอย่างมีสติ ต่างๆเหล่านี้เป็นต้น
โดย การจะทำกิจใดๆก็แล้วแต่...ใส่ใจในงานนั้นๆ
มีสมาธิ จดจ่อ...ไม่ทำอะไรๆสองหรือสามอย่างในเวลาเดียวกัน
กล่าวคือ...ขณะขับรถ..ก็มีสติอยู่กับการขับรถอย่างเดียว
ไม่ใช่..ขับรถไปด้วย คุยโทรศัพท์ไปด้วย...ในขณะเดียวกัน
ก็มิได้ใส่ใจในการขับรถ..หรือ..รับประทานอาหารอยู่ก็คุยเล่นไปด้วย
เช่นนี้เป็นต้น...การเจริญสติบ่อยๆ เปรียบเสมือนเติมน้ำลงไปในโอ่ง
การจะเติมน้ำลงไปในโอ่ง ก็ต้องระมัดระวังไม่ให้น้ำในโอ่ง
ซึมรั่วไหลออกไปจากโอ่ง...ฉันใด
การหมั่นเจริญสติ ก็เช่นกันต้องรักษาใจให้มีสติ...มิให้รั่วไหลออกไป ฉันนั้น
ถ้าปฏิบัติเช่นนี้ได้ เมื่อมีอะไรมากระแทก...ก็จะไม่กระเทือนไปถึง...'ใจ'
ให้มันหยุดที่ตา-หู-จมูก-ลิ้น-กาย...เท่านั้น
มันจะไม่กระเทือนไปถึง...'ใจ' ให้กระเทือนหวั่นไหว...แต่อย่างใด
เช่นนี้...การปฏิบัติธรรม เราก็สามารถปฏิบัติได้ในชีวิตประจำวันได้เช่นกัน
เพราะ...ธรรมใดๆนั้น ก็มิได้อยู่ที่ใดไหนเลย
หากเพียงแต่...อยู่ที่ ...'กาย' และ...'ใจ'..นี่เอง
ธรรม...ซึ่งเป็นอุปการะนั้นก็ใช่ธรรมอื่นใดเลย
นอกจาก...'สติสัมปชัญญะ'...นั่นเองค่ะ...ฯ
~ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์~