หัวข้อ: ชีวิตคล้ายเรือน้อย
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหน้าวัด ที่ มกราคม 04, 2012, 01:52:03 PM
ชีวิตคล้ายเรือน้อย
เฉกชนม์นี้มีความหมายคล้ายเรือน้อย ที่เพียงลอยตามแรงแห่งคลื่นโหม
ยามทุกข์เบียดบีฑาฝ่าคลื่นโครม ยามสุขไร้คลื่นโจมลำนาวา
ลอยเรื่อยไปในห้วงน้ำตามกระแส ชลาลัยผันแปรเปลี่ยนทิศา
เวียนวกไปในน่านธารธารา ไม่พบท่าเทียบฝั่งยั้งหยุดเรือ
มองชะแง้แลทิศคิดอยู่นิ่ง ถ่วงเรือไว้ด้วยสิ่งทำหางเสือ
กำหนดทางคัดท้ายอยู่ปลายเรือ ต้านกระแสความเชื่อที่เคยมี
หวังจะไปให้ถึงลำสำเภาทอง ที่ฉายส่องผ่องประกายรัศมี
อยู่เบื้องหน้าไกลไกลในนที จอดรอรับด้วยไมตรีมาช้านาน
จึงวาดพายไปบนสายทางเส้นนั้น เรือน้อยพลันมีร่องรอยความร้าวฉาน
เกิดรูรั่วขึ้นมากมายในกระดาน เปรียบทวารที่ซ่านไปในอารมณ์
เหลียวหาชันยาเรือเมื่อน้ำเข้า วิดน้ำเก่าเททิ้งสิ่งหมักหมม
เพียรวาดพายให้เรือเบาเข้าแรงลม อุดรอยรั่ว...วิดน้ำตม...เร่งรีบพาย
หมายสมัครสามัคคีมีในทาง ไม่อ้างว้างมีเชือกเหนี่ยวเกลียวแปดสาย
กลายเป็นหนึ่งถึงสำเภาที่เงาพราย เรือลำน้อยถึงที่หมายไม่เวียนวน
โดย ดอกแก้ว
เรือชีวิตของเรานั้น ได้ลอยละล่องไปกับเกลียวคลื่น
แรงลมและอำนาจแห่งกรรมของตนเองกันมานานแสนนาน..
บ้างก็จมลงก้นบึ้งและทะเลชีวิต โดยไม่มีทางกู้ขึ้นมาได้เลย ก็เพราะเหตุแห่งมิจฉาทิฏฐิ
ที่ฝังแน่นหนา หนักยิ่งอยู่ภายใต้จิตใจของตนเอง.
แต่ถ้าวันนี้ เราทั้งหลาย ยังมีโอกาสที่จะพาชีวิตเข้าฝั่ง ยิ่งไปกว่านั้น
ยังมีโอกาสเทียบท่าแห่งธรรม อันอุดมสมบูรณ์ด้วยแสงสว่างและความร่มเย็นแล้ว...
ท่านจะเพียรพาเรือชีวิตมาให้ถึงท่ากันหรือไม่
วันและเวลาของชีวิตนั้น เรามีคนละน้อยนิด ถ้ายังไม่คิดให้ถูก คิดให้รอบครอบแล้ว
ก็จะไม่มีทางที่จะหนีมหันตภัยแห่งอำนาจกรรมได้พ้นเลย
นักล่าผู้ยิ่งใหญ่ ที่ไล่ตามล่าคร่าชีวิตของเราทุกคน สัตว์ทุกชนิด ไม่ว่าจะเกิดในภูมิใดก็ตาม กำลังย่างใกล้เรามาทุกทีแล้ว นั่นก็คือความตาย
ด้วยเหตุนี้เอง เราจึงควรเลือกทางให้แก่ชีวิตที่ดีที่สุดเสียตั้งแต่เดี๋ยวนี้ แล้วเร่งกำลัง
แห่งความเพียรชอบประกอบด้วยสติและปัญญาที่จะนำเรือชีวิตลำน้อยของเรา
มุ่งไปสู่ท่าแห่งธรรมเสียเร็ววัน ก่อนที่จะถูกนักล่ามาตามคร่าล่าชีวิตเราไปนะคะ..
ด้วยแรงแห่งรักที่ปรารถนาดีต่อท่านทุก ๆ คนค่ะ
พี่ดอกแก้ว.
ศุกร์ ๑๓ พ.ค.๒๕๔๘
เฉกชนม์นี้มีความหมายคล้ายเรือน้อย ที่เพียงลอยตามแรงแห่งคลื่นโหม
ยามทุกข์เบียดบีฑาฝ่าคลื่นโครม ยามสุขไร้คลื่นโจมลำนาวา
ลอยเรื่อยไปในห้วงน้ำตามกระแส ชลาลัยผันแปรเปลี่ยนทิศา
เวียนวกไปในน่านธารธารา ไม่พบท่าเทียบฝั่งยั้งหยุดเรือ
มองชะแง้แลทิศคิดอยู่นิ่ง ถ่วงเรือไว้ด้วยสิ่งทำหางเสือ
กำหนดทางคัดท้ายอยู่ปลายเรือ ต้านกระแสความเชื่อที่เคยมี
หวังจะไปให้ถึงลำสำเภาทอง ที่ฉายส่องผ่องประกายรัศมี
อยู่เบื้องหน้าไกลไกลในนที จอดรอรับด้วยไมตรีมาช้านาน
จึงวาดพายไปบนสายทางเส้นนั้น เรือน้อยพลันมีร่องรอยความร้าวฉาน
เกิดรูรั่วขึ้นมากมายในกระดาน เปรียบทวารที่ซ่านไปในอารมณ์
เหลียวหาชันยาเรือเมื่อน้ำเข้า วิดน้ำเก่าเททิ้งสิ่งหมักหมม
เพียรวาดพายให้เรือเบาเข้าแรงลม อุดรอยรั่ว...วิดน้ำตม...เร่งรีบพาย
หมายสมัครสามัคคีมีในทาง ไม่อ้างว้างมีเชือกเหนี่ยวเกลียวแปดสาย
กลายเป็นหนึ่งถึงสำเภาที่เงาพราย เรือลำน้อยถึงที่หมายไม่เวียนวน
โดย ดอกแก้ว
เรือชีวิตของเรานั้น ได้ลอยละล่องไปกับเกลียวคลื่น
แรงลมและอำนาจแห่งกรรมของตนเองกันมานานแสนนาน..
บ้างก็จมลงก้นบึ้งและทะเลชีวิต โดยไม่มีทางกู้ขึ้นมาได้เลย ก็เพราะเหตุแห่งมิจฉาทิฏฐิ
ที่ฝังแน่นหนา หนักยิ่งอยู่ภายใต้จิตใจของตนเอง.
แต่ถ้าวันนี้ เราทั้งหลาย ยังมีโอกาสที่จะพาชีวิตเข้าฝั่ง ยิ่งไปกว่านั้น
ยังมีโอกาสเทียบท่าแห่งธรรม อันอุดมสมบูรณ์ด้วยแสงสว่างและความร่มเย็นแล้ว...
ท่านจะเพียรพาเรือชีวิตมาให้ถึงท่ากันหรือไม่
วันและเวลาของชีวิตนั้น เรามีคนละน้อยนิด ถ้ายังไม่คิดให้ถูก คิดให้รอบครอบแล้ว
ก็จะไม่มีทางที่จะหนีมหันตภัยแห่งอำนาจกรรมได้พ้นเลย
นักล่าผู้ยิ่งใหญ่ ที่ไล่ตามล่าคร่าชีวิตของเราทุกคน สัตว์ทุกชนิด ไม่ว่าจะเกิดในภูมิใดก็ตาม กำลังย่างใกล้เรามาทุกทีแล้ว นั่นก็คือความตาย
ด้วยเหตุนี้เอง เราจึงควรเลือกทางให้แก่ชีวิตที่ดีที่สุดเสียตั้งแต่เดี๋ยวนี้ แล้วเร่งกำลัง
แห่งความเพียรชอบประกอบด้วยสติและปัญญาที่จะนำเรือชีวิตลำน้อยของเรา
มุ่งไปสู่ท่าแห่งธรรมเสียเร็ววัน ก่อนที่จะถูกนักล่ามาตามคร่าล่าชีวิตเราไปนะคะ..
ด้วยแรงแห่งรักที่ปรารถนาดีต่อท่านทุก ๆ คนค่ะ
พี่ดอกแก้ว.
ศุกร์ ๑๓ พ.ค.๒๕๔๘