หัวข้อ: ทำไมนักสร้างบารมี...ต้องไม่มีศัตรูในใจ
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหน้าวัด ที่ สิงหาคม 27, 2010, 12:08:49 AM
ทำไมนักสร้างบารมี...ต้องไม่มีศัตรูในใจ
นักสร้างบารมีที่แท้จริง ต้องไม่มีศัตรูในใจ มีความพอใจในความไม่โกรธ คิดแต่จะให้อภัยเพราะการมีศัตรูในใจ ทำให้เราสูญเสียความดีที่มีอยู่ในตัวได้ง่าย
อย่างเช่น พระเทวทัต แท้จริงแล้วท่านเป็นผู้ที่รักการสร้างบุญ สร้างความดีมาก เป็นผู้ที่ทำอะไรทำจริง แต่ด้วยความผูกโกรธข้ามชาติมานับไม่ถ้วน เมื่อเกิดมาเจอพระพุทธเจ้าทีไร จากคนดีๆที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ต้องมาพลาดพลั้งสูญเสียความดีที่มีอยู่ในตัวได้ง่าย มีวินิจฉัยผิดเพี้ยน เพราะความผูกโกรธบังคับให้สร้างกรรมต่อพระพุทธเจ้าทุกชาติแม้ในชาติสุดท้าย ทั้งๆที่พระเทวทัตเป็นผู้มีกำลังบุญมาก ถึงขั้นที่ได้บวช ได้เป็นพระญาติกับพระพุทธเจ้า อีกทั้งยังบำเพ็ญสมณธรรมจนถึงขั้นได้ณานสมาบัติ สามารถแสดงฤทธิ์ได้ ก็ยังถูกความโกรธบังคับให้ทำร้ายพระพุทธเจ้า จนสุดท้ายต้องพลาดไปตกนรกอยู่ในขณะนี้
การสร้างบารมีไปเป็นทีมของหมู่คณะใหญ่ของเราก็เช่นกัน มีความเสี่ยงต่อการกระทบกระทั่งกันได้ตลอดเวลา การกระทบกระทั่ง นอกจากจะทำให้เราไม่สบายใจแล้ว ยังขัดขวางหนทางแห่งการไปมรรคผลนิพพานของตัวเองอีกด้วย
ดังนั้น...พึงเตือนตัวเองว่าอย่าไปมีศัตรู อย่าผูกเวรกับใครเลย รู้จักให้อภัยคนง่ายๆ หากเราให้อภัยคนง่ายๆ ภพต่อไปเราจะไปเจอแต่คนที่ให้อภัยเราง่ายๆเมื่อถึงคราวที่เราพลาดไปทำผิดบ้าง...
ขอบคุณบทความจาก ธรรมจักรดอทเน็ต
นักสร้างบารมีที่แท้จริง ต้องไม่มีศัตรูในใจ มีความพอใจในความไม่โกรธ คิดแต่จะให้อภัยเพราะการมีศัตรูในใจ ทำให้เราสูญเสียความดีที่มีอยู่ในตัวได้ง่าย
อย่างเช่น พระเทวทัต แท้จริงแล้วท่านเป็นผู้ที่รักการสร้างบุญ สร้างความดีมาก เป็นผู้ที่ทำอะไรทำจริง แต่ด้วยความผูกโกรธข้ามชาติมานับไม่ถ้วน เมื่อเกิดมาเจอพระพุทธเจ้าทีไร จากคนดีๆที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ต้องมาพลาดพลั้งสูญเสียความดีที่มีอยู่ในตัวได้ง่าย มีวินิจฉัยผิดเพี้ยน เพราะความผูกโกรธบังคับให้สร้างกรรมต่อพระพุทธเจ้าทุกชาติแม้ในชาติสุดท้าย ทั้งๆที่พระเทวทัตเป็นผู้มีกำลังบุญมาก ถึงขั้นที่ได้บวช ได้เป็นพระญาติกับพระพุทธเจ้า อีกทั้งยังบำเพ็ญสมณธรรมจนถึงขั้นได้ณานสมาบัติ สามารถแสดงฤทธิ์ได้ ก็ยังถูกความโกรธบังคับให้ทำร้ายพระพุทธเจ้า จนสุดท้ายต้องพลาดไปตกนรกอยู่ในขณะนี้
การสร้างบารมีไปเป็นทีมของหมู่คณะใหญ่ของเราก็เช่นกัน มีความเสี่ยงต่อการกระทบกระทั่งกันได้ตลอดเวลา การกระทบกระทั่ง นอกจากจะทำให้เราไม่สบายใจแล้ว ยังขัดขวางหนทางแห่งการไปมรรคผลนิพพานของตัวเองอีกด้วย
ดังนั้น...พึงเตือนตัวเองว่าอย่าไปมีศัตรู อย่าผูกเวรกับใครเลย รู้จักให้อภัยคนง่ายๆ หากเราให้อภัยคนง่ายๆ ภพต่อไปเราจะไปเจอแต่คนที่ให้อภัยเราง่ายๆเมื่อถึงคราวที่เราพลาดไปทำผิดบ้าง...
ขอบคุณบทความจาก ธรรมจักรดอทเน็ต