หัวข้อ: หลวงปู่ฝากไว้
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหน้าวัด ที่ สิงหาคม 26, 2010, 05:53:19 PM
หลวงปู่ฝากไว้
"พระพุทธเจ้าท่านจึงให้พิจารณาดูสกลร่างกาย...
ตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมาหาบนศีรษะ ตั้งแต่ศีรษะลงไปหาปลายเท้า
อันนี้เรียกว่าส่วนอวัยวะร่่างกายของเรา...
ดูสิว่ามันมีอะไรบ้าง...อะไรเป็นของสะอาดไหม...
นับวันมันทรุดมาเรื่อยๆ มาอย่างนี้....
อันนี้...พระพุทธเจ้าจึงให้เห็นสังขาร ว่าของไม่ใช่ของเรา
มันก็เป็นอย่างนี้ ของที่ไม่ใช่เรา...
ถ้าโยมมีความทุกข์....โยมก็คิดผิดเท่านั้นแหละ
ไปเห็นสิ่งที่มันถูกอยู่โยมเห็นผิด....มันก็ขวางใจเช่นนั้น
เหมือนน้ำในแม่น้ำที่มันไหลลงไปในทางที่ลุ่ม...
มันก็ไหลไปตามสภาพอย่างนั้น อย่างแม่น้ำอยุธยา
แม่น้ำมูล แม่น้ำที่ไหนก็ตามเถอะ....
มันก็ต้องมีการไหลวนไปทางใต้ทั้งนั้นแหละ...
มันไม่ไหลขึ้นไปทางเหนือหรอก ธรรมดามันเป็นอย่างนั้น
สมมุติว่าบุรุษคนหนึ่งซึ่งไปยืนอยู่บนฝั่งของแม่น้ำ...
แล้วก็ไปมองดูกระแสของแม่น้ำมันก็ไหลเชี่ยวไปทางใต้...
แต่บุรุษคนนั้นมีความคิดผิด....
อยากจะให้น้ำนั้นมันไหลขึ้นไปทางเหนือ
อย่างนี้มันก็เป็นทุกข์ บุรุษคนนั้นจะไม่มีความสงบเลย...
ถึงแม้จะยืน จะเดิน จะนั่ง จะนอน ก็ไม่มีความสงบ...
เพราะอะไร....? เพราะบุรุษคนนั้นคิดผิด
คิดทวนกระแสน้ำ คิดอยากจะให้น้ำไหลขึ้นไปทางเหนือ
ความเป็นจริงนั้นน้ำจะไหลขึ้นไปทางเหนือนั้นไม่ได้
ไม่สมควรแล้ว มันก็ต้องไหลไปตามกระแสน้ำ...
เป็นธรรมดาของมันอย่างนั้น...
เมื่อมันเป็นอย่างนี้บุรุษนั้นก็ไม่สบายใจ....
ทำไมจึงไม่สบายใจ...? เพราะบุรุษนั้นคิดไม่ถูก...
พิจารณาไม่ถูก ดำริไม่ถูก พิจารณาไม่ถูกเพราะว่า...
ความเห็นผิดเป็นมิจฉาทิฏฐิ...สัมมาทิฏฐิแล้ว
ก็ต้องเห็นว่าน้ำมันก็ต้องไหลไปตามกระแสน้ำทางใต้...
จะให้น้ำไหลไปทางเหนือนั้นไม่ได้ ที่จะให้น้ำไหลไปทางเหนือ
นั้นมีความเห็นผิด มันก็กระทบกระทั่งตะขิดตะขวงในใจ
อยู่อย่างนั้น...จนกว่าว่าบุรุษคนนั้นจะมาพิจารณา
คิดกลับเห็นแล้วว่า....น้ำ ธรรมดา....
มันก็ต้องไหลไปอย่างนั้น มันก็ต้องไหลไปทางใต้อย่างนั้น
เป็นเรื่องของมันอยู่อย่างนั้น....ฯ"
~ธรรมเทศนา....พระโพธิญาณเถร (หลวงปู่ชา สุภัทโท)~
ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์
"พระพุทธเจ้าท่านจึงให้พิจารณาดูสกลร่างกาย...
ตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมาหาบนศีรษะ ตั้งแต่ศีรษะลงไปหาปลายเท้า
อันนี้เรียกว่าส่วนอวัยวะร่่างกายของเรา...
ดูสิว่ามันมีอะไรบ้าง...อะไรเป็นของสะอาดไหม...
นับวันมันทรุดมาเรื่อยๆ มาอย่างนี้....
อันนี้...พระพุทธเจ้าจึงให้เห็นสังขาร ว่าของไม่ใช่ของเรา
มันก็เป็นอย่างนี้ ของที่ไม่ใช่เรา...
ถ้าโยมมีความทุกข์....โยมก็คิดผิดเท่านั้นแหละ
ไปเห็นสิ่งที่มันถูกอยู่โยมเห็นผิด....มันก็ขวางใจเช่นนั้น
เหมือนน้ำในแม่น้ำที่มันไหลลงไปในทางที่ลุ่ม...
มันก็ไหลไปตามสภาพอย่างนั้น อย่างแม่น้ำอยุธยา
แม่น้ำมูล แม่น้ำที่ไหนก็ตามเถอะ....
มันก็ต้องมีการไหลวนไปทางใต้ทั้งนั้นแหละ...
มันไม่ไหลขึ้นไปทางเหนือหรอก ธรรมดามันเป็นอย่างนั้น
สมมุติว่าบุรุษคนหนึ่งซึ่งไปยืนอยู่บนฝั่งของแม่น้ำ...
แล้วก็ไปมองดูกระแสของแม่น้ำมันก็ไหลเชี่ยวไปทางใต้...
แต่บุรุษคนนั้นมีความคิดผิด....
อยากจะให้น้ำนั้นมันไหลขึ้นไปทางเหนือ
อย่างนี้มันก็เป็นทุกข์ บุรุษคนนั้นจะไม่มีความสงบเลย...
ถึงแม้จะยืน จะเดิน จะนั่ง จะนอน ก็ไม่มีความสงบ...
เพราะอะไร....? เพราะบุรุษคนนั้นคิดผิด
คิดทวนกระแสน้ำ คิดอยากจะให้น้ำไหลขึ้นไปทางเหนือ
ความเป็นจริงนั้นน้ำจะไหลขึ้นไปทางเหนือนั้นไม่ได้
ไม่สมควรแล้ว มันก็ต้องไหลไปตามกระแสน้ำ...
เป็นธรรมดาของมันอย่างนั้น...
เมื่อมันเป็นอย่างนี้บุรุษนั้นก็ไม่สบายใจ....
ทำไมจึงไม่สบายใจ...? เพราะบุรุษนั้นคิดไม่ถูก...
พิจารณาไม่ถูก ดำริไม่ถูก พิจารณาไม่ถูกเพราะว่า...
ความเห็นผิดเป็นมิจฉาทิฏฐิ...สัมมาทิฏฐิแล้ว
ก็ต้องเห็นว่าน้ำมันก็ต้องไหลไปตามกระแสน้ำทางใต้...
จะให้น้ำไหลไปทางเหนือนั้นไม่ได้ ที่จะให้น้ำไหลไปทางเหนือ
นั้นมีความเห็นผิด มันก็กระทบกระทั่งตะขิดตะขวงในใจ
อยู่อย่างนั้น...จนกว่าว่าบุรุษคนนั้นจะมาพิจารณา
คิดกลับเห็นแล้วว่า....น้ำ ธรรมดา....
มันก็ต้องไหลไปอย่างนั้น มันก็ต้องไหลไปทางใต้อย่างนั้น
เป็นเรื่องของมันอยู่อย่างนั้น....ฯ"
~ธรรมเทศนา....พระโพธิญาณเถร (หลวงปู่ชา สุภัทโท)~
ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์