สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma

ขณะที่คนเราหลับ เราขาดสติแล้วใช้มั้ยครับ  ถ้าใช้    อย่างนั้นเมื่อเราตายเราก็จะขาดสติด้วยใช้มั้ยครับ

ขอถามอีกนิดนึงครับ  ความง่วงคือกิเลสหรือเปล่าครับ

ตอบเฉพาะที่รู้นะครับ

ตอนนอนหลับ(หลับสนิท) คนเราจะไม่มีความคิด เรียกสภาวะนั้นว่า ภวังค์ ---- ในขณะนั้นจะมีภวังคจิตเกิดดับทำหน้าที่รักษาภพชาติ คือ ไม่ให้เคลื่อนไปจากภพ หรือ เข้าใจง่ายๆว่า ไม่ให้ตายไปนั่นเอง จิตทุกดวงอาศัย หทัยวัตถุ เกิด ดังนั้นหัวใจเราก็ยังต้องเต้นต่อไปแม้เวลาหลับ

ภวังคจิตมีด้วยกัน 19 ดวง ขึ้นอยู่กับว่าคนนั้นเกิดมากับดวงไหนใน 19 นี้ ก็จะได้ดวงนั้นรักษาภพประจำตนตลอดไปจนสิ้นชีวิต และทั้ง 19 ดวงจะมีสติเป็นเจตสิกประกอบด้วยทุกดวง  แต่ว่ากำลังอ่อนมากๆ ไม่เหมือนขณะที่เราตื่นรับอารมณ์ภายนอก ภวังคจิตจะดับลงและขึ้นสู่วิถีจิต มีจิตดวงอื่นมารับหน้าที่ต่อ ถ้าเป็นจิตฝ่ายกุศล ก็จะมีสติเจตสิกที่มีกำลังแรงกว่า นั่นคือ เมื่อเราตื่นจะมีสติมากกว่าตอนหลับนั่นเอง

แต่หากเราฝัน นั่นคือ มโนทวารของเราทำงานรับอารมณ์ ส่วนมากมาจากกรรมในอดีต และ ปัจจุบันกรรม ถ้าฝันเป็น อกุศล ขณะนั่นไม่เกิด สติเจตสิกเข้าประกอบ  แต่ถ้าฝันเป็นกุศล ก็จะมีสติเจตสิกเข้าประกอบ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ในเวลาฝัน เจตนาของเราอ่อนมากแทบไม่มี จึงไม่มีผลนำไปสู่วิบากกรรมจากการฝัน

อธิบายเท่านี้ก่อนนะครับ

******
ความง่วงนอนจากร่างกายตามธรรมชาติเพราะธาตุขันธ์ ไม่ใช่กิเลสครับ แต่เรียกว่า ทุกข์

ความง่วงจากการ เบื่อหน่าย หรือ ท้อแท้ ท้อถอย หรือ ขี้เกียจ นั่นแหละคือ กิเลส ครับ


ขอความเจริญในธรรมจงมีแด่ท่านครับ

ขอรบกวนถามท่านผู้รู้หน่อยนะครับ
  1.ถ้าเราเจริญสติจนถึงขั้นสูงสุดแล้ว  สติเราจะเข้มแข็งมาก จนเราไม่หลับเลยใช้มั้ยครับ
  2.ขณะที่พระพุทธเจ้านิพพาน ตอนนั้นพระพุทธเจ้ายังมีชีวิตอยู่ หรือสิ้นชิวิตไปแล้วครับ ( หมายถึงนิพพานและก็หยุดหายใจไปเลย )
  3.ผมจะหาอ่านพระสูตรทางอินเตอร์เน็ตได้ที่ไหนบ้างครับ

ตอบไปตามตำรานะครับ ในพุทธประวัติ พระพุทธเจ้าหลังจากตรัสรู้แล้ว ทรงเสวยวิมุตติสุข ๗ สัปดาห์ ท่านไม่ได้หลับเลย

สัปดาห์แรก นั่งอยู่ต้นโพธิ์ พิจารณาเรื่อที่เกิดขึ้นตลอดวันตลอดตืน

สัปดาห์ที่สอง ยืนมองต้นโพธิ์ที่ตรัสรู้ไม่กระพริบตา พิจราณาเรื่องราวที่ผ่านมา

สัปดาห์ที่สาม เดินจงกรมตอลอด ๗ วัน

............ ที่เหลือหาอ่านในตำราต่อเองนะครับ

((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((

ในทางพระอภิธรรมนั้น นอกจากพระอรหันต์แล้ว เมื่อตายลงก็เกิดใหม่ทันที คือ จุติจิตเป็นดวงสุดท้ายดับลง ปฏิสนธิจิตก็สืบต่อทันทีแต่เป็นภพชาติใหม่แล้วแ่ต่บุญกรรมส่งมา นั่นคือ ชีวิต ก็สืบต่อไปในทันทีไม่มีหยุดไม่มีสิ้น คำว่าสิ้นชีวิตจริงๆจึงไม่มี  มีแต่ร่างที่ไร้ชีวิต เพราะจิตได้ไปปฏิสนธิใหม่ ไปมีชีวิตต่อในภพใหม่เรียบร้อยแล้ว

อย่าสับสนระหว่าง สัตว์ กับต้นไม้นะครับ ในอภิธรรมถือว่า ต้นไม้ไม่มีชีวิต เพราะต้นไม้ไม่มี จิต จึงไม่มี ชีวิตินทรีย์เจตสิก (จิตทุกดวง ต้องมี ชีวิตินทรีย์เจตสิก) และต้นไม้ไม่ได้เกิดจากกรรม  การเคลื่อนไหวและเติบโตของต้นไม้เกิดจาก อุตุ และ อาหาร

แต่กรณีพระอรหันต์ ท่านเข้านิพพาน ในตำราท่านว่า นิพพานไม่มีเกิดไม่มีดับ และพระอรหัต์เมื่อ จุติจิตดวงสุดท้ายดับแล้วไม่มีปฏิสนธิจิตเกิดต่อ นั่นคือ สิ้นภพภูมิที่จะต้องเกิดอีกต่อไปแล้ว ( ตรงนี้หมายถึง หมดสิ้นชีวิตซะทีหรือเปล่า ไม่แน่ใจครับ )

ในตำราท่านว่า นิพพานแม้มี ๒ แบบ (สอุปาทิเสสนิพพาน  อนุปาทิเสสนิพพา)  ๓ ภาวะ (อนิมิตตนิพพาน อปณิหิตนิพพาน สุญญตนิพพาน) แต่มีลักษณะเดียวคือ สันติลักขณัง  คือ ความสงบ ( สงบจาก กิเลส รูปนามขันธ์ ๕  หมายถึง จิต ด้วย เพราะจิตก็คือวิญญาณขันธ์)


ขอความเจริญในธรรมจงมีแด่ท่าน