หัวข้อ: ก้าวล่วงออกจากโลกียธรรม
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหน้าวัด ที่ กันยายน 17, 2010, 02:57:44 PM
ก้าวล่วงออกจากโลกียธรรม
ท่านศิยะ ณัญฐสวามี (อ.ไชย ณ พล)
เมื่อทราบแล้วว่าสิ่งต่างๆในโลกนั้นเป็นเพียงสิ่งสมมติ
แม้จริงก็เป็นตวามจริงที่สมมติขึ้นมา
ควรก้าวล่วงออกจากโลกียธรรมนั้นเสีย
การออกจากโลกียธรรมก็อาศัยโลกียธรรมนั้นแล
ด้วยโลกียธรรมนั้นมีสองประเภท
ประเภทหนึ่งคือสมมติที่ทำให้มนุษย์มัวเมา
อีกประเภทหนึ่งเป็นวิธีบำเพ็ญเพียรมีศีลธรรม จริยธรรม
การเพ่ง การพินิจ และสมาธิ
กอปรเป็นสภาวะที่จะช่วยนำจิตใจออกจากโลกสมมติเสียได้
ถ้าจะเปรียบให้เห็นชัด
โลกียธรรมทั้งสองประเภทก็เหมือนหนามสองอันในโลก
เมื่อหนามอันนึงตำเราให้เจ็บปวด
ก็ต้องใช้หนามอีกอันนึงบ่งหนามที่ตำออกอยู่เสีย
เมื่อบ่งหนามที่ตำอยู่ออกได้แล้ว
ก็ละหนามทั้งสองเสีย
แต่การจะใช้หนามบ่งหนามออกนั้นก็มีวิธี
วิธีที่จะล้างสมมติแห่งโลกียธรรมออกจากใจเสียได้นั้น
ต้องอาศัยสมาธิกอปรกับสภาวะ ๔ นั้น คือ
๑. การสำรวมอินทรีย์ ความอดกลั้น การสำรวมใจ และความศรัทธา
๒. ความหน่ายหรือความไม่ปรารถนาในผล ไม่ว่าในโลกนี้ หรือในโลกหน้า
๓. ความแตกฉานรู้แจ่มแจ้งแทงตลอดในสมมติและสัจจะ
๔. ความปรารถนาที่จะยกระดับตนให้พ้นจากโลกียธรรมทั้งหลาย
(ที่มา : “ก้าวล่วงออกจากโลกียธรรม” ใน ฤทธิศาสตร์ : ศาสตร์ลัดแห่งความสำเร็จ โดย ศิยะ ณัญฐสวามี, จัดพิมพ์โดย Truth Authorization Institute, พ.ศ. ๒๕๓๓, หน้าหน้า ๑๘๘)
ขอบคุณบทวามจาก ธรรมจักร(กุหลาบสีชา)
(http://www.thammaonline.com/index.php)
ท่านศิยะ ณัญฐสวามี (อ.ไชย ณ พล)
เมื่อทราบแล้วว่าสิ่งต่างๆในโลกนั้นเป็นเพียงสิ่งสมมติ
แม้จริงก็เป็นตวามจริงที่สมมติขึ้นมา
ควรก้าวล่วงออกจากโลกียธรรมนั้นเสีย
การออกจากโลกียธรรมก็อาศัยโลกียธรรมนั้นแล
ด้วยโลกียธรรมนั้นมีสองประเภท
ประเภทหนึ่งคือสมมติที่ทำให้มนุษย์มัวเมา
อีกประเภทหนึ่งเป็นวิธีบำเพ็ญเพียรมีศีลธรรม จริยธรรม
การเพ่ง การพินิจ และสมาธิ
กอปรเป็นสภาวะที่จะช่วยนำจิตใจออกจากโลกสมมติเสียได้
ถ้าจะเปรียบให้เห็นชัด
โลกียธรรมทั้งสองประเภทก็เหมือนหนามสองอันในโลก
เมื่อหนามอันนึงตำเราให้เจ็บปวด
ก็ต้องใช้หนามอีกอันนึงบ่งหนามที่ตำออกอยู่เสีย
เมื่อบ่งหนามที่ตำอยู่ออกได้แล้ว
ก็ละหนามทั้งสองเสีย
แต่การจะใช้หนามบ่งหนามออกนั้นก็มีวิธี
วิธีที่จะล้างสมมติแห่งโลกียธรรมออกจากใจเสียได้นั้น
ต้องอาศัยสมาธิกอปรกับสภาวะ ๔ นั้น คือ
๑. การสำรวมอินทรีย์ ความอดกลั้น การสำรวมใจ และความศรัทธา
๒. ความหน่ายหรือความไม่ปรารถนาในผล ไม่ว่าในโลกนี้ หรือในโลกหน้า
๓. ความแตกฉานรู้แจ่มแจ้งแทงตลอดในสมมติและสัจจะ
๔. ความปรารถนาที่จะยกระดับตนให้พ้นจากโลกียธรรมทั้งหลาย
(ที่มา : “ก้าวล่วงออกจากโลกียธรรม” ใน ฤทธิศาสตร์ : ศาสตร์ลัดแห่งความสำเร็จ โดย ศิยะ ณัญฐสวามี, จัดพิมพ์โดย Truth Authorization Institute, พ.ศ. ๒๕๓๓, หน้าหน้า ๑๘๘)
ขอบคุณบทวามจาก ธรรมจักร(กุหลาบสีชา)
(http://www.thammaonline.com/index.php)