หัวข้อ: คติธรรมจากหลวงพ่อ
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหน้าวัด ที่ กันยายน 30, 2010, 06:39:11 PM
คติธรรมจากหลวงพ่อ
พระเดชพระคุณหลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม ได้เคยเขียนคติธรรมทางพระพุทธศาสนาไว้หลายเรื่อง เพื่อเป็นประโยชน์แก่ผู้ที่สนใจและเป็นคติเตือนใจ เป็นมงคลชีวิตแก่พระพุทธศาสนนิกชนทั่วไปได้ปฏิบัติตามและนี่เป็นเรื่องหนึ่งที่หลวงพ่อท่านได้เขียนไว้นานแล้ว คณะผู้จัดทำเห็นว่าเป็นเรื่องที่มนุษย์ทุกคนหลีกเลี่ยงไม่ได้และต้องขอยอมรับกับความเป็นจริง ดังเรื่องต่อไป
เรื่องการรักษาตนให้เป็นปกติ
รักษาตนให้เกิดความสำนึกว่า สิ่งทั้งหลายกำลังเปลี่ยนแปลงไม่มีสิ่งใดที่ยั่งยืนคงที่แน่นอน
เราเกิดมาเพื่อรอเวลาตาย
เราได้มาเพื่อรอเวลาเสีย
เรามีเพื่อรอเวลาหมด
เราเจอเพื่อรอเวลาจาก
เราพบเพื่อรอเวลาพลัดพราก
และเวลานั้นจะมาถึงเมื่อใด ไม่มีใครทราบ แม้แต่เราเองในการรักษาตนเองให้เกิดความปกติดังกล่าวนี้ ควรยึดหลักธรรมคือหลักแห่งความถูกต้อง เพื่อวัดความถูกต้องที่แน่นอน ๔ ประการคือ
๑. หมั่นระลึกถึงความดีของท่านที่ทรงคุณความดีระดับสูงไว้เป็นประจำ
๒. หมั่นสร้างความรัก ความปรถานาดี แก่คนและสัตว์ทั้งหลายประจำ
๓. หมั่นระลึกว่า สิ่งทั้งปวงในโลกนี้ตามสภาพที่แท้จริง ไม่มีอะไรสวยงาม ไม่มีอะไรน่ารักใคร่หลงใหล แต่มีลักษณะที่พึงรังเกียจเพราะความปฏิกูลของมันตามสภาพที่เป็นจริง
๔. หมั่นระลึกถึงสิ่งที่เป็นจริง และความจริงประการสุดท้ายของชีวิตและร่างกาย คือ ความตายไว้เป็นประจำ เพื่อนำความสำนึกให้ทิศทางที่ประสงค์คือ
บารมี – อารมณ์ – กรรมฐาน
ทางประเสริฐของการดำเนินชีวิต จึงได้แก่ การวางเฉยในอารมณ์ทั้งปวงคืออุเบกขา
อารมณ์ที่น่ารักดีใจผ่านมาก็เฉย
อารมณ์ที่น่าชังเสียใจผ่านมาก็เฉย
อารมณ์ที่น่าตระหนกตกใจผ่านมาก็เฉย
โดยมีความสำนึกว่า อะไรจะเกิดไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี มันก็ต้องเกิดอะไรจะดับจะดีหรือไม่ดี มันก็ต้องดับ เราจะห้ามไม่ให้เกิดไม่ให้ดับไม่ได้ เหมือนห้ามความร้อน ความหนาวไม่ได้ฉันนั้น ผลก็คือ
๑. ไม่เสียโครงการของชีวิตที่สำคัญ
๒. ไม่ต้องเศร้าโศกเสียใจ
๓. ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง
๔. ไม่ต้องล่องลอยไปตามอารมณ์
และนี่คือ ทางแห่งความสำเร็จชั้นยอดสุดของมนุษยชน เป็นบารมีที่ยิ่งใหญ่ยิ่ง เป็นยอดบารมี
ที่มาhttp://tanentemple.org/jaran/book/detail.php?id=33§ion=14&category=36
พระเดชพระคุณหลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม ได้เคยเขียนคติธรรมทางพระพุทธศาสนาไว้หลายเรื่อง เพื่อเป็นประโยชน์แก่ผู้ที่สนใจและเป็นคติเตือนใจ เป็นมงคลชีวิตแก่พระพุทธศาสนนิกชนทั่วไปได้ปฏิบัติตามและนี่เป็นเรื่องหนึ่งที่หลวงพ่อท่านได้เขียนไว้นานแล้ว คณะผู้จัดทำเห็นว่าเป็นเรื่องที่มนุษย์ทุกคนหลีกเลี่ยงไม่ได้และต้องขอยอมรับกับความเป็นจริง ดังเรื่องต่อไป
เรื่องการรักษาตนให้เป็นปกติ
รักษาตนให้เกิดความสำนึกว่า สิ่งทั้งหลายกำลังเปลี่ยนแปลงไม่มีสิ่งใดที่ยั่งยืนคงที่แน่นอน
เราเกิดมาเพื่อรอเวลาตาย
เราได้มาเพื่อรอเวลาเสีย
เรามีเพื่อรอเวลาหมด
เราเจอเพื่อรอเวลาจาก
เราพบเพื่อรอเวลาพลัดพราก
และเวลานั้นจะมาถึงเมื่อใด ไม่มีใครทราบ แม้แต่เราเองในการรักษาตนเองให้เกิดความปกติดังกล่าวนี้ ควรยึดหลักธรรมคือหลักแห่งความถูกต้อง เพื่อวัดความถูกต้องที่แน่นอน ๔ ประการคือ
๑. หมั่นระลึกถึงความดีของท่านที่ทรงคุณความดีระดับสูงไว้เป็นประจำ
๒. หมั่นสร้างความรัก ความปรถานาดี แก่คนและสัตว์ทั้งหลายประจำ
๓. หมั่นระลึกว่า สิ่งทั้งปวงในโลกนี้ตามสภาพที่แท้จริง ไม่มีอะไรสวยงาม ไม่มีอะไรน่ารักใคร่หลงใหล แต่มีลักษณะที่พึงรังเกียจเพราะความปฏิกูลของมันตามสภาพที่เป็นจริง
๔. หมั่นระลึกถึงสิ่งที่เป็นจริง และความจริงประการสุดท้ายของชีวิตและร่างกาย คือ ความตายไว้เป็นประจำ เพื่อนำความสำนึกให้ทิศทางที่ประสงค์คือ
บารมี – อารมณ์ – กรรมฐาน
ทางประเสริฐของการดำเนินชีวิต จึงได้แก่ การวางเฉยในอารมณ์ทั้งปวงคืออุเบกขา
อารมณ์ที่น่ารักดีใจผ่านมาก็เฉย
อารมณ์ที่น่าชังเสียใจผ่านมาก็เฉย
อารมณ์ที่น่าตระหนกตกใจผ่านมาก็เฉย
โดยมีความสำนึกว่า อะไรจะเกิดไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี มันก็ต้องเกิดอะไรจะดับจะดีหรือไม่ดี มันก็ต้องดับ เราจะห้ามไม่ให้เกิดไม่ให้ดับไม่ได้ เหมือนห้ามความร้อน ความหนาวไม่ได้ฉันนั้น ผลก็คือ
๑. ไม่เสียโครงการของชีวิตที่สำคัญ
๒. ไม่ต้องเศร้าโศกเสียใจ
๓. ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง
๔. ไม่ต้องล่องลอยไปตามอารมณ์
และนี่คือ ทางแห่งความสำเร็จชั้นยอดสุดของมนุษยชน เป็นบารมีที่ยิ่งใหญ่ยิ่ง เป็นยอดบารมี
ที่มาhttp://tanentemple.org/jaran/book/detail.php?id=33§ion=14&category=36