หัวข้อ: ลาภอันประเสริฐ
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหน้าวัด ที่ สิงหาคม 28, 2010, 07:00:01 PM
ลาภอันประเสริฐ
อาโรคฺยาปรมา ลาภา
ความไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐ
ลาภ หมายถึง การได้มาทั้งสิ่งที่เป็นรูปธรรมและนามธรรม ใครๆ ก็อยากได้ลาภกันทั้งนั้น โดยเฉพาะทรัพย์สินเงินทอง ดูเหมือนจะต้องการกันมากที่สุด แต่วิธีแสวงหาลาภมีแตกต่างกันออกไป
บ้างก็บนบานศาลกล่าวขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์บันดาลให้
บ้างก็แสวงหาด้วยวิธีการเสี่ยง เช่น เล่นการ- หรือซื้อลอตเตอรี่ ทั้งบนดินและใต้ดิน
บ้างก็แสวงหาโดยทางลัด เช่น ฉ้อโกง หรือปล้นจี้ รีดไถคนอื่น
บ้างก็พากเพียรทำมาหากิน หามรุ่งหามค่ำ หนักเอาเบาสู้ หลังสู้ฟ้า หน้าสู้ดิน
ทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้ได้ลาภทรัพย์สินเงินทองนั้น
บรรดาลาภทั้งหลาย พระพุทธองค์ตรัสว่า ความไม่มีโรคภัยเบียดเบียนเป็นลาภอันประเสริฐ จะรู้ว่าความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐอย่างไร ก็ต่อเมื่อมีโรคภัยเบียดเบียน
คนปวดศรัษะหรือปวดฟันอย่างหนัก จะเห็นว่าการไม่ปวดศรีษะ การไม่ปวดฟัน มันช่างเป็นความสุขเสียนี่กระไร
เวลาเจ็บไข้ได้ป่วย คนเราจึงยินดีเสียเงินจำนวนมาก โดยไม่เกี่ยงเพื่อให้โรคหาย เรียกว่า "ซื้อความไม่มีโรค" นั่นเอง และเป็นการซื้อที่ไม่มีการต่อรองราคาเสียด้วย หมอบอกเท่าใดก็ยินดีจ่าย ด้วยความหวังว่าโรคจักหาย
โรคมี ๒ ประเภท คือ โรคทางกายกับโรคทางใจ พระพุทธองค์ตรัสว่า ผู้ที่ไม่ป่วยเป็นโรคทางกายเป็นเวลานานๆ พอหาได้ แต่ผู้ที่ไม่ป่วยเป็นโรคทางใจเลย แม้เพียงชั่วขณะเดียว หามีไม่
โรคใจ คือ โลภ โกรธ หลง นั่นเอง
อย่าปล่อยให้ใจตกอยู่ในอำนาจความโลภ อยากแต่จะได้ ใคร่จะเอา ไม่คำนึงถึงความถูกต้อง อย่าจ้องแต่จะเคียดแค้นชิงชัง หวังทำลายผู้อื่นให้ฉิบหาย อย่าหลงงมงายยึดมั่นอยู่ในสิ่งผิดด้วยจิตโง่เขลา
จงบรรเทาโลภ โกรธ หลง ให้เบาบางลงบ้างเถิด จะรู้ว่าเป็นลาภอันประเสริฐเพียงใด
ที่มา : หนังสือจุดประกายชีวิต - เสฐียรพงศ์ วรรณปก
ขอบคุณบทความจาก ธรรมะไทย
อาโรคฺยาปรมา ลาภา
ความไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐ
ลาภ หมายถึง การได้มาทั้งสิ่งที่เป็นรูปธรรมและนามธรรม ใครๆ ก็อยากได้ลาภกันทั้งนั้น โดยเฉพาะทรัพย์สินเงินทอง ดูเหมือนจะต้องการกันมากที่สุด แต่วิธีแสวงหาลาภมีแตกต่างกันออกไป
บ้างก็บนบานศาลกล่าวขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์บันดาลให้
บ้างก็แสวงหาด้วยวิธีการเสี่ยง เช่น เล่นการ- หรือซื้อลอตเตอรี่ ทั้งบนดินและใต้ดิน
บ้างก็แสวงหาโดยทางลัด เช่น ฉ้อโกง หรือปล้นจี้ รีดไถคนอื่น
บ้างก็พากเพียรทำมาหากิน หามรุ่งหามค่ำ หนักเอาเบาสู้ หลังสู้ฟ้า หน้าสู้ดิน
ทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้ได้ลาภทรัพย์สินเงินทองนั้น
บรรดาลาภทั้งหลาย พระพุทธองค์ตรัสว่า ความไม่มีโรคภัยเบียดเบียนเป็นลาภอันประเสริฐ จะรู้ว่าความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐอย่างไร ก็ต่อเมื่อมีโรคภัยเบียดเบียน
คนปวดศรัษะหรือปวดฟันอย่างหนัก จะเห็นว่าการไม่ปวดศรีษะ การไม่ปวดฟัน มันช่างเป็นความสุขเสียนี่กระไร
เวลาเจ็บไข้ได้ป่วย คนเราจึงยินดีเสียเงินจำนวนมาก โดยไม่เกี่ยงเพื่อให้โรคหาย เรียกว่า "ซื้อความไม่มีโรค" นั่นเอง และเป็นการซื้อที่ไม่มีการต่อรองราคาเสียด้วย หมอบอกเท่าใดก็ยินดีจ่าย ด้วยความหวังว่าโรคจักหาย
โรคมี ๒ ประเภท คือ โรคทางกายกับโรคทางใจ พระพุทธองค์ตรัสว่า ผู้ที่ไม่ป่วยเป็นโรคทางกายเป็นเวลานานๆ พอหาได้ แต่ผู้ที่ไม่ป่วยเป็นโรคทางใจเลย แม้เพียงชั่วขณะเดียว หามีไม่
โรคใจ คือ โลภ โกรธ หลง นั่นเอง
อย่าปล่อยให้ใจตกอยู่ในอำนาจความโลภ อยากแต่จะได้ ใคร่จะเอา ไม่คำนึงถึงความถูกต้อง อย่าจ้องแต่จะเคียดแค้นชิงชัง หวังทำลายผู้อื่นให้ฉิบหาย อย่าหลงงมงายยึดมั่นอยู่ในสิ่งผิดด้วยจิตโง่เขลา
จงบรรเทาโลภ โกรธ หลง ให้เบาบางลงบ้างเถิด จะรู้ว่าเป็นลาภอันประเสริฐเพียงใด
ที่มา : หนังสือจุดประกายชีวิต - เสฐียรพงศ์ วรรณปก
ขอบคุณบทความจาก ธรรมะไทย