หัวข้อ: หวังในผล-บาป .... หวังในเหตุ-ไม่บาป
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหน้าวัด ที่ สิงหาคม 24, 2010, 10:05:04 AM
"หวังในผล-บาป .... หวังในเหตุ-ไม่บาป"
ด้วยประโยคนี้แยกเป็น 2 ประเด็นแล้วกัน
หวังในผล - บาป เพราะ เจตนาจิตเกิดจากตัณหา
อยากได้ผลแต่ไม่เพียรสร้างเหตุ หรือสร้างเหตุผิด จิตนั้น
เริ่มต้นด้วยตัณหา ไม่มีปัญญาเกิดจากจิตอกุศล กุศลย่อมไม่เกิด
จิตอกุศลที่เกิดย่อมเป็นบาป เพราะจิตหนัก ละโมบ
หวังในเหตุ - ไม่บาป หวังในเหตุเป็นจิต
ที่ประกอบด้วยความเพียรหรือฉันทะ ตั้งใจและมีปัญญา
เพียรสร้างเหตุ ส่วนผลไม่คำนึงถึงว่าจะได้เมื่อไร
เท่าไร เพราะเข้าใจถึง เหตุ - ปัจจัย ที่เกื้อกูลกัน
จิตนี้เริ่มต้นด้วยปัญญา ย่อมเกิดกุศลจิต เท่ากับเป็น
บุญเพราะจิตไม่ประกอบด้วยตัณหา
มีฉันทะในเหตุ ไม่มีตัณหาในผล
ขอบคุณบทความจาก ธรรมจักรดอทเน็ต
ด้วยประโยคนี้แยกเป็น 2 ประเด็นแล้วกัน
หวังในผล - บาป เพราะ เจตนาจิตเกิดจากตัณหา
อยากได้ผลแต่ไม่เพียรสร้างเหตุ หรือสร้างเหตุผิด จิตนั้น
เริ่มต้นด้วยตัณหา ไม่มีปัญญาเกิดจากจิตอกุศล กุศลย่อมไม่เกิด
จิตอกุศลที่เกิดย่อมเป็นบาป เพราะจิตหนัก ละโมบ
หวังในเหตุ - ไม่บาป หวังในเหตุเป็นจิต
ที่ประกอบด้วยความเพียรหรือฉันทะ ตั้งใจและมีปัญญา
เพียรสร้างเหตุ ส่วนผลไม่คำนึงถึงว่าจะได้เมื่อไร
เท่าไร เพราะเข้าใจถึง เหตุ - ปัจจัย ที่เกื้อกูลกัน
จิตนี้เริ่มต้นด้วยปัญญา ย่อมเกิดกุศลจิต เท่ากับเป็น
บุญเพราะจิตไม่ประกอบด้วยตัณหา
มีฉันทะในเหตุ ไม่มีตัณหาในผล
ขอบคุณบทความจาก ธรรมจักรดอทเน็ต