หัวข้อ: ก้าวล่วงออกจากโลกียธรรม เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหน้าวัด ที่ สิงหาคม 19, 2010, 08:43:44 PM ก้าวล่วงออกจากโลกียธรรม ท่านศิยะ ณัญฐสวามี (อ.ไชย ณ พล) เมื่อทราบแล้วว่าสิ่งต่างๆ ในโลกนั้นเป็นเพียงสิ่งสมมติ แม้จริงก็เป็นตวามจริงที่สมมติขึ้นมา ควรก้าวล่วงออกจากโลกียธรรมนั้นเสีย การออกจากโลกียธรรมก็อาศัยโลกียธรรมนั้นแล ด้วยโลกียธรรมนั้นมีสองประเภท ประเภทหนึ่งคือสมมติที่ทำให้มนุษย์มัวเมา อีกประเภทหนึ่งเป็นวิธีบำเพ็ญเพียรมีศีลธรรม จริยธรรม การเพ่ง การพินิจ และสมาธิ กอปรเป็นสภาวะที่จะช่วยนำจิตใจออกจากโลกสมมติเสียได้ ถ้าจะเปรียบให้เห็นชัด โลกียธรรมทั้งสองประเภทก็เหมือนหนามสองอันในโลก เมื่อหนามอันนึงตำเราให้เจ็บปวด ก็ต้องใช้หนามอีกอันนึงบ่งหนามที่ตำออกอยู่เสีย เมื่อบ่งหนามที่ตำอยู่ออกได้แล้ว ก็ละหนามทั้งสองเสีย แต่การจะใช้หนามบ่งหนามออกนั้นก็มีวิธี วิธีที่จะล้างสมมติแห่งโลกียธรรมออกจากใจเสียได้นั้น ต้องอาศัยสมาธิกอปรกับสภาวะ ๔ นั้น คือ ๑. การสำรวมอินทรีย์ ความอดกลั้น การสำรวมใจ และความศรัทธา ๒. ความหน่ายหรือความไม่ปรารถนาในผล ไม่ว่าในโลกนี้ หรือในโลกหน้า ๓. ความแตกฉานรู้แจ่มแจ้งแทงตลอดในสมมติและสัจจะ ๔. ความปรารถนาที่จะยกระดับตนให้พ้นจากโลกียธรรมทั้งหลาย |