หัวข้อ: เหตุเกิดที่ไหน ดับที่นั่น!! เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหน้าวัด ที่ สิงหาคม 27, 2010, 12:11:12 AM เหตุเกิดที่ไหน ดับที่นั่น!! ครั้งหนึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จไปเมืองโกสัมพี... ซึ่งมีพระเจ้าแผ่นดินชื่อ'อุเทน'ครองเมือง แล้วก็มีพระมเหสี ของพระเจ้าอุเทนองค์หนึ่งชื่อ'มาคันทิยา'ไม่ชอบพระพุทธเจ้า เรื่องไม่ชอบพระพุทธเจ้านี่ก็เพราะว่า...แม่คนนี้รูปงาม แกสวย แล้วก็มีความหยิ่งในตัวเองว่าเราเป็นคนสวยมาก ไม่อยากจะแต่งงานกับใครทั้งนั้น ใครมาขอแต่งงาน พ่อแม่ก็ไม่ให้แต่ง เจ้าสาวก็ไม่ชอบใจ... รอหาเจ้าบ่าวที่มีรูปร่างสวยงามเหมาะสมกัน... วันหนึ่งพ่อได้ออกไปพบพระพุทธเจ้า พอพบแล้วก็ชอบใจ เลื่อมใสในรูปร่างของพระองค์....ชอบใจ ก็เลยบอกพระพุทธเจ้าว่า...อย่าไปไหนนะ เดี๋ยวจะเอาลูกสาว มาให้ดูหน่อย พระพุทธเจ้าก็ไม่ได้รับปากรับคำอะไร... แต่ว่าเมื่อพราหมณ์คนนั้นไปแล้ว พระองค์ก็หลีกไปเสียจาก ที่ตรงนั้นไปแอบเสียหน่อย แต่ว่าเหยียบรอยเท้าไว้ที่ตรงนั้น พราหมณ์คนนั้นพอกลับไปถึงบ้าน...ก็บอกกับเมีย บอกลูกสาวว่าให้แต่งตัวสวยๆ... เวลานี้ไปพบคนที่เหมาะจะเป็นสามีของเจ้าแล้ว เราบอกให้หยุดรออยู่ที่ตรงโน้น...เมื่อไปถึงไม่เห็นองค์พุทธเจ้า เห็นแต่รอยเท้าของพระองค์ เมื่อเห็นรอยเท้า ภรรยาก็บอก กับสามีว่า...รอยเท้าคนอย่างนี้หรือจะเอามาเป็นลูกเขยเรา คนอย่างนี้เขาไม่มีกิเลส จะมาเป็นลูกเขยเราได้อย่างไร...? สามีก็บอกว่า...เจ้าน่ะมันฉลาดหนักหนาละ เก่งทายทัก เหมือนเห็นจรเข้ในอ่างน้ำงั้นแหละ...แล้วก็ตามหา หาไปก็พบพระพุทธเจ้าเข้า ก็นิมนต์ให้ออกมาที่แจ้งๆ... จะได้พบกับลูกสาว พระองค์มาถึงแล้วก็เทศน์ให้ตายายฟัง แต่ว่ากับลูกสาวนั้นพระองค์บอกว่า....'ลูกสาวของท่าน อย่าพูดถึงว่าเราจะจับด้วยมือเลยแม้จะจับด้วยเท้าก็ไม่สมควร' นางสาวมาคันทิยาได้ยินได้ฟังแล้วก็เจ็บใจนัก... เจ็บใจว่าบุรุษคนนี้ว่าเราอย่างนี้ เอาล่ะ เราจะพยาบาทไว้... เมื่อใดเรามีบุญวาสนาได้เป็นใหญ่เป็นโตจะต้องเล่นงานสักที พยาบาทไว้อย่างนั้น... ครั้นต่อมาก็จับพลัดจับผลูได้ไปเป็นพระสนมของพระเจ้าอุเทน เลยมีบุญขึ้นแล้ว ก็รู้ว่าพระพุทธเจ้าเสด็จมาที่เมืองนั้น... ก็สั่งให้คนไปเที่ยวด่า...ด่าที่นั่น...ด่าที่นี่ พระพุทธเจ้าบิณฑบาตรที่ไหนก็จ้างคนไปเที่ยวด่า...ด่าเรื่่อยๆไป (เหมือนจ้างคนให้ด่าในสมัยหาเสียงอย่างนั้นแหละ) ด่าเสียจนรำคาญ....พระพุทธเจ้าท่านไม่รำคาญอะไร... พระอานนท์สิรำคาญ พระอานนท์เลยบอกว่า... 'เมืองนี้ไม่ไหวเวลานี้ มีคนขี้ด่าเต็มบ้านเต็มเมือง เราถอยไปอยู่ เมืองอื่นเถอะ'....พระพุทธเจ้าว่า..... 'จะไปไหนล่ะ...อานนท์ จะไปเมืองที่คนไม่ขี้ด่าอย่างเมืองนี้ แล้วไปเมืองนั้นเจอคนขี้ด่าอีก จะทำอย่างไร...? มิต้องหนีคนขี้ด่ามันตลอดเวลารึ...ตถาคตนี้ไม่ยอมหนีอย่างนั้น ตถาคตเป็นเหมือนกับช้างที่ออกสู่สงคราม เขายิงด้วยลูกศร อาบยาพิษ ช้างก็ไม่ถอยหนี จะยืนสู้กับลูกศรจนกระทั่งว่า.... หมดลมหายใจ.....เหตุมันเกิดขึ้นที่ไหนต้องให้ดับที่นั่น... เหตุที่เกิดขึ้นที่เมืองนี้ ก็ต้องให้มันดับที่เมืองนี้... คนจะด่าพระตถาคตได้อย่างมากก็ 7 วัน มันก็หยุดด่าเอง.. เพราะว่าเราไม่ได้ด่าตอบ เขาเหนื่อยหน่ายในการด่าเขาก็หยุด ไปเอง เราจะต้องอดทน...ต้องหนักแน่นกับเหตุการณ์อย่างนี้' แล้วผลที่สุดเขาก็หยุดด่า พระองค์ก็ชนะสิ่งเหล่านั้นได้... อันนี้เป็นบทเรียน...เป็นเครื่องเตือนใจ.... ว่าในชีวิตของเราก็เหมือนกัน อะไรๆที่เกิดขึ้น เราต้องต่อสู้ กับมัน เราอย่าได้คิดหนี...บางคนก็หนีออกจากบ้านไปโน่นไปนี่ ไปแล้วก็กลับมาอีก กลับมาเจอของเก่าเข้าอีก.... อย่างนี้นมันหนีไม่ถูก...ไม่ได้..เราจะต้องต่อสู้กับสิ่งนั้น ต้องใช้ปัญญาเป็นเครื่องพิจารณาไตร่ตรอง.... เราก็ชนะสิ่งเหล่านั้นได้...ฯ ~พระพรหมมังคลาจารย์ (หลวงพ่อปัญญานันทะภิกขุ)~ ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์ |