หัวข้อ: วันเวลา เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหน้าวัด ที่ สิงหาคม 24, 2010, 02:01:53 PM วันเวลา หนึ่งวันเราใช้เวลามาก-น้อยเพียงไร ให้เกิดคุณค่า..พัฒนาสติปัญญา.. หรือใช้เพื่อความโลภ.. ความโกรธ..หรือความหลง.. หากเราใช้เวลาไปกับความโลภ-โกรธ-หลง ชีวิตของเราก็ดูจะสิ้นเปลืองเวลา.. สิ้นเปลืองกำลังสติปัญญา.. เพราะความโลภ-ความโกรธ-ความหลง มันบั่นทอนกำลังสติปัญญาของเรา แต่ถ้าเราใช้เวลาทุก ๆ นาที อยู่ด้วยความไม่ประมาท พัฒนาศีล- สมาธิ- ปัญญา ให้บังเกิดมีในตน ก็ถือว่า..เราใช้เวลาได้อย่างคุ้มค่า.. เวลาของเรามีเท่ากัน ๒๔ ชั่วโมง หนึ่งวัน ๑,๔๔๐ นาที ถือว่า..เป็นเวลาที่เหลือเฟือ.. ถ้าเราจะทำความดี แต่เป็นเวลาที่มากเกินไป.. สำหรับการที่เราจะใช้ในเรื่องไร้สาระ หากแต่เราไม่รู้ถึงคุณค่าของชีวิตอย่างแท้จริง เราก็จะปล่อยวันเวลาให้ล่วงเลยไป กลืนกินสรรพสิ่งที่อยู่บนโลกนี้โดยเปล่าประโยชน์ ไม่เกิดคุณค่าแต่อย่างใด การรู้ถึงคุณค่าของวันเวลา จะทำให้เราทำทุก ๆ ชั่วโมงยาม ทุก วินาทีได้อย่างมีสติ จะทำ-พูด-คิดสิ่งใด ล้วนแต่เกิดประโยชน์เสมอ ทำให้เกิดคุณค่านานัปการ จึงกล่าวสรุปได้ว่า วันเวลากลืนกินสรรพสิ่ง วันเวลาไม่สามารถย้อนกลับคืนมาได้ มีสิ่งเดียวในโลกที่ใช้แล้วหมดสิ้นไป ไม่มีวันหวนคืนกลับ.. หรือเอาเงินแลกซื้อมันกลับคืนมาได้.. มีแต่จะสิ้นไป ๆ เหมือนที่คนเราเข้าใจผิดว่า การที่เรามีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ มีอายุเท่านั้น – เท่านี้ อยากมีอายุเยอะ ๆ นั่นแหละดี จะได้เป็น.. “คนแก่”..ของโลก แต่หารู้ไม่ว่า.. วันเวลากำลังกลืนกินสรรพสิ่ง..ที่อยู่บนพื้นปฐพี ทุกสรรพสิ่งกำลังถูกกลืนกิน ให้เข้าไปสู่วัยชรา.. ตั้งแต่วินาทีแรกที่เราเกิดมา.. วันเวลาก็กลืนกินอายุของเรา.. ตราบจนถึงวันที่เราสิ้นลมหายใจ.. บทความ..โดย..ชายน้อย ขอบคุณบทความจาก ธรรมะไทย |