หัวข้อ: ปริยัติ...ปฏิบัติ...ปฏิเวธ
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหน้าวัด ที่ กันยายน 11, 2010, 09:18:34 PM
ปริยัติ...ปฏิบัติ...ปฏิเวธ
พระธรรมวิสุทธิมงคล (หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปัณโณ)
วัดป่าบ้านตาด อ.เมือง จ.อุดรธานี
ศาสนธรรม แสดงออกทั้งหมด
ไม่ว่าจะเป็นพระสูตร ไม่ว่าจะเป็นพระวินัย ไม่ว่าจะเป็นพระปรมัตถ์
เป็นชื่อแห่งธรรมแท้ๆ ทั้งนั้น
เป็นกรุยหมายป้ายทางเพื่อที่เข้าถึงธรรมแท้
เป็นเข็มทิศทางเดินเพื่อจะให้เข้าถึงธรรมที่แท้จริง
ซึ่งมีอยู่ภายในใจของเรานี้จะเกิดขึ้นที่ใจไม่เกิดขึ้นที่อื่น
การจะรู้ธรรมเห็นธรรมรู้ด้วยปฏิบัติ
ปริยัติศึกษาเล่าเรียนได้ยินได้ฟังมาแล้ววิธีการอย่างไร
ให้นำวิธีการนั้นมาประพฤติปฏิบัติ
ปฏิเวธจะค่อยรู้แจ้งเห็นจริงไปโดยลำดับลำดา
แต่ธรรมนั้นจะไม่เกิดเพียงความจำอย่างเดียว
จะได้เท่าไรก็เต็มตู้เต็มหีบอยู่อย่างนั้น
ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ อย่าลืม
นี้เป็นธรรมที่เกี่ยวโยงกันอย่างแนบแน่นแยกไม่ออก
แยกนิดเสียนิดผิดนิด ยากมากเสียมากผิดมาก
พระพุทธเจ้าพระสาวกท่านไม่ได้ให้แยก
ท่านพยายามให้ธรรมทั้ง ๓ ประเภทนี้
กลมกลืนกันโดยลำดับลำดา
ด้วยความพากเพียรทุกระยะ
ทุกเวล่ำเวลาทุกอิริยาบถ
มีแต่ความเพียรพยายามเพื่อให้ธรรมทั้งสามประเภทนี้
เข้ากลมกลืนเป็นอันเดียวกันเลย
ถึงจะเป็นธรรมทั้งแท่งขึ้นมาได้
ถ้าลงแยกแยกละไม่ได้
เช่น เรียนก็เข้าใจว่ารู้เสีย
ได้เรียนมามากน้อยก็เอาความจำนั้น
มาเป็นพระนิพพานเสียทั้งๆที่เป็นกิเลส
พระพุทธเจ้าท่านทรงสอนแล้ว ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ
ธรรม ๓ อย่างนี้แยกกันไม่ได้
ถ้าผู้ต้องการผลจากทางศาสนธรมอย่างแท้จริง
ดังที่พระพุทธเจ้าทรงรู้ทรงเห็น
และทรงปฏิบัติมาจนสมบูรณ์แล้วนั้น
ต้องดำเนินตามหลักของครูที่สอนนี้
ก็ตั้งอกตั้งใจให้นำออกมาใช้
นำออกมาปฏิบัติให้เป็นภาคปฏิบัติ
แล้วปฏิเวธจะแฝงตัวขึ้นมาภายในจิตใจของเรานี้
(คัดลอกบางตอนมาจาก “ธรรมวิสุทธิ์” ใน มหาสมัยในปัจจุบัน
โดย พระธรรมวิสุทธิมงคล (หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปัณโณ) วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี)
พระธรรมวิสุทธิมงคล (หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปัณโณ)
วัดป่าบ้านตาด อ.เมือง จ.อุดรธานี
ศาสนธรรม แสดงออกทั้งหมด
ไม่ว่าจะเป็นพระสูตร ไม่ว่าจะเป็นพระวินัย ไม่ว่าจะเป็นพระปรมัตถ์
เป็นชื่อแห่งธรรมแท้ๆ ทั้งนั้น
เป็นกรุยหมายป้ายทางเพื่อที่เข้าถึงธรรมแท้
เป็นเข็มทิศทางเดินเพื่อจะให้เข้าถึงธรรมที่แท้จริง
ซึ่งมีอยู่ภายในใจของเรานี้จะเกิดขึ้นที่ใจไม่เกิดขึ้นที่อื่น
การจะรู้ธรรมเห็นธรรมรู้ด้วยปฏิบัติ
ปริยัติศึกษาเล่าเรียนได้ยินได้ฟังมาแล้ววิธีการอย่างไร
ให้นำวิธีการนั้นมาประพฤติปฏิบัติ
ปฏิเวธจะค่อยรู้แจ้งเห็นจริงไปโดยลำดับลำดา
แต่ธรรมนั้นจะไม่เกิดเพียงความจำอย่างเดียว
จะได้เท่าไรก็เต็มตู้เต็มหีบอยู่อย่างนั้น
ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ อย่าลืม
นี้เป็นธรรมที่เกี่ยวโยงกันอย่างแนบแน่นแยกไม่ออก
แยกนิดเสียนิดผิดนิด ยากมากเสียมากผิดมาก
พระพุทธเจ้าพระสาวกท่านไม่ได้ให้แยก
ท่านพยายามให้ธรรมทั้ง ๓ ประเภทนี้
กลมกลืนกันโดยลำดับลำดา
ด้วยความพากเพียรทุกระยะ
ทุกเวล่ำเวลาทุกอิริยาบถ
มีแต่ความเพียรพยายามเพื่อให้ธรรมทั้งสามประเภทนี้
เข้ากลมกลืนเป็นอันเดียวกันเลย
ถึงจะเป็นธรรมทั้งแท่งขึ้นมาได้
ถ้าลงแยกแยกละไม่ได้
เช่น เรียนก็เข้าใจว่ารู้เสีย
ได้เรียนมามากน้อยก็เอาความจำนั้น
มาเป็นพระนิพพานเสียทั้งๆที่เป็นกิเลส
พระพุทธเจ้าท่านทรงสอนแล้ว ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ
ธรรม ๓ อย่างนี้แยกกันไม่ได้
ถ้าผู้ต้องการผลจากทางศาสนธรมอย่างแท้จริง
ดังที่พระพุทธเจ้าทรงรู้ทรงเห็น
และทรงปฏิบัติมาจนสมบูรณ์แล้วนั้น
ต้องดำเนินตามหลักของครูที่สอนนี้
ก็ตั้งอกตั้งใจให้นำออกมาใช้
นำออกมาปฏิบัติให้เป็นภาคปฏิบัติ
แล้วปฏิเวธจะแฝงตัวขึ้นมาภายในจิตใจของเรานี้
(คัดลอกบางตอนมาจาก “ธรรมวิสุทธิ์” ใน มหาสมัยในปัจจุบัน
โดย พระธรรมวิสุทธิมงคล (หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปัณโณ) วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี)