หัวข้อ: ~พรหมจรรย์~
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหน้าวัด ที่ สิงหาคม 28, 2010, 02:23:36 PM
~พรหมจรรย์~
พรหมจรรย์....คืออะไร ??
พรหมจรรย์....คือ ความประพฤติอันประเสริฐ งดเว้นจากกามคุณ
ทั้งปวง อันเป็นเครื่องยั่วให้เกิดความใคร่ ความขัดใจ ความลุ่มหลง
และความมัวเมา
ผู้ประพฤติพรหมจรรย์โดยแท้นั้น คือพวกนักบวช สำหรับฆราวาส
ผู้ครองเรือนทั้งหลาย จะประพฤติพรหมจรรย์ก็ด้วยการรักษาอุโบสถ
ศีล คืองดเว้นการบริโภคกามในวันอุโบสถ ทำจิตใจให้ห่างไกลจาก
กามคุณ คือความติดใจยินดีในรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ทั้งปวง
ไม่หลงรัก หลงชัง ไม่หลงเพลิดเพลินมัวเมา จิตใจผ่องใสปราศจาก
ราคะ โทสะ โมหะ และมานะถือตัว ด้วยความเห็นตามความเป็นจริง
ว่ารูป..คือร่างกายนี้ มีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา ไม่มีอะไรที่คงทน
ถาวร หากขาดการทำนุบำรุง ร่างกายก็ทนอยู่ไม่ได้ แม้ว่าจะทำนุ
บำรุงปรนเปรอบริหารรักษาอยู่ตลอดเวลา ก็หายับยั้งความเสื่อม
ของรูปกายไปไม่ได้ ต้องบ่ายหน้าไปสู่ความดับทุกขณะ และในที่สุด
ก็แตกสลายไป
การระลึกถึงความตาย เห็นตามความเป็นจริงว่า ไม่ว่าคนไม่ว่า
สัตว์ ย่อมมีความตายเป็นที่สุด แม้แต่ตัวเราเอง ก็ต้องตายเหมือน
กัน ไม่มีผู้ใดได้รับสิทธิพิเศษ ยกเว้นไม่ต้องตาย ทุกคนมีความตาย
อยู่เบื้องหน้า เมื่อระลึกถึงความตายแล้วเกิดความสลดสังเวชใจ
คลายความรักใคร่มัวเมาด้วยเห็นตามความเป็นจริงว่าไม่มีสาระ
ไม่มีแก่นสารอันใด ที่จะพึงยึดถือว่าเป็นตัวเรา ของเรา พยายาม
เจริญสมาธิภาวนาเพื่อรักษาอารมณ์และจิตใจให้ผ่องใสสงบ และ
อาจหาญในการปฏิบัติธรรม เพื่อบรรลุความบริสุทธิ์แห่งจิต ตาม
รอยพระบาตรพระพุทธองค์ที่ได้ทรงสั่งสอนไว้
สำหรับผู้เป็นนักบวชนั้น จะต้องเจริญสมณธรรม ด้วยการปฏิบัติ
สมถะและวิปัสสนา เพราะเป็นธรรมนำไปสู่ความเป็นสมถะ คือผู้
สงบโดยแท้จริง สมณธรรมจะกำจัดกิเลสให้เด็ดขาดไปจากสันดาน
โดยสิ้นเชิง...ฯ
~สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก~
ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์
พรหมจรรย์....คืออะไร ??
พรหมจรรย์....คือ ความประพฤติอันประเสริฐ งดเว้นจากกามคุณ
ทั้งปวง อันเป็นเครื่องยั่วให้เกิดความใคร่ ความขัดใจ ความลุ่มหลง
และความมัวเมา
ผู้ประพฤติพรหมจรรย์โดยแท้นั้น คือพวกนักบวช สำหรับฆราวาส
ผู้ครองเรือนทั้งหลาย จะประพฤติพรหมจรรย์ก็ด้วยการรักษาอุโบสถ
ศีล คืองดเว้นการบริโภคกามในวันอุโบสถ ทำจิตใจให้ห่างไกลจาก
กามคุณ คือความติดใจยินดีในรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ทั้งปวง
ไม่หลงรัก หลงชัง ไม่หลงเพลิดเพลินมัวเมา จิตใจผ่องใสปราศจาก
ราคะ โทสะ โมหะ และมานะถือตัว ด้วยความเห็นตามความเป็นจริง
ว่ารูป..คือร่างกายนี้ มีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา ไม่มีอะไรที่คงทน
ถาวร หากขาดการทำนุบำรุง ร่างกายก็ทนอยู่ไม่ได้ แม้ว่าจะทำนุ
บำรุงปรนเปรอบริหารรักษาอยู่ตลอดเวลา ก็หายับยั้งความเสื่อม
ของรูปกายไปไม่ได้ ต้องบ่ายหน้าไปสู่ความดับทุกขณะ และในที่สุด
ก็แตกสลายไป
การระลึกถึงความตาย เห็นตามความเป็นจริงว่า ไม่ว่าคนไม่ว่า
สัตว์ ย่อมมีความตายเป็นที่สุด แม้แต่ตัวเราเอง ก็ต้องตายเหมือน
กัน ไม่มีผู้ใดได้รับสิทธิพิเศษ ยกเว้นไม่ต้องตาย ทุกคนมีความตาย
อยู่เบื้องหน้า เมื่อระลึกถึงความตายแล้วเกิดความสลดสังเวชใจ
คลายความรักใคร่มัวเมาด้วยเห็นตามความเป็นจริงว่าไม่มีสาระ
ไม่มีแก่นสารอันใด ที่จะพึงยึดถือว่าเป็นตัวเรา ของเรา พยายาม
เจริญสมาธิภาวนาเพื่อรักษาอารมณ์และจิตใจให้ผ่องใสสงบ และ
อาจหาญในการปฏิบัติธรรม เพื่อบรรลุความบริสุทธิ์แห่งจิต ตาม
รอยพระบาตรพระพุทธองค์ที่ได้ทรงสั่งสอนไว้
สำหรับผู้เป็นนักบวชนั้น จะต้องเจริญสมณธรรม ด้วยการปฏิบัติ
สมถะและวิปัสสนา เพราะเป็นธรรมนำไปสู่ความเป็นสมถะ คือผู้
สงบโดยแท้จริง สมณธรรมจะกำจัดกิเลสให้เด็ดขาดไปจากสันดาน
โดยสิ้นเชิง...ฯ
~สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก~
ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์