สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma

เก็บนกตัวเล็กได้หน้าบ้านค่ะ
ทุกวันตอนเช้าจะเอามันออกมาข้างนอกเผื่อพ่อกับแม่มันจะมาหา
ตกเย็นก็เอาเข้ามาในบ้าน
ป้อนข้าวปกติ
แต่มาวันนี้ตอนเช้าป้อนข้าวมัน
ก็ไม่ยอมกินเลยปล่อยสักพัก
แล้วก็ดันลืมว่ามันยังไม่กินอะไร
ออกมาดูมันนอนตัวแข็งไปแล้ว
ตอนนี้รู้สึกไม่ดีเลยเป็นบาปมากมั๊ยคะ

คิดดีทำดี ไม่ต้องกลัวบาปหรอกครับ
ถึงแม้ผลที่เกิดจากการกระทำจะออกมาไม่ดีก็ตาม
ผมคิดว่าเป็นเรื่องของกรรมมากกว่า

     "กรรมของคุณและของนก"

     “กมฺมุนา วตฺตตีโลโก....สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม”

ขอบคุณนะครับ น่าสนใจมากๆเลย

1. ความปารถนาดี มีจิตปารถนาให้ผู้อื่นพ้นจากทุกข์ ประสบสุขทั้งคนและสัตว์ที่รักหรือชัง (เมื่อคุณเจอนกน้อยนั้นแล้วคุณคิดช่วยเหลือเขา คุณได้เจริญธรรมข้อนี้แล้ว)
2. ความปารถนาให้ผู้อื่นเป็นสุข มีจิตเอื้ออนุเคราะห์แบ่งปันเพื่อให้ผู้ออื่นได้ประสบกับความสุข (เมื่อคุณได้คิดอนุเคราะห์เลี้ยงดูนกน้อยนั้น คุณได้เจริญธรรมข้อนี้แล้ว)
3. ความสละให้ มีจิตที่ไม่เข้าไปยึดมั่นถือมั่นในสิ่งที่ตนนั้นครอบครองอยู่ว่านี่เป็นเป็นเรา-นี่เป็นของเรา ไม่เสียดายที่จะมอบหรือสละให้ผู้อื่นหากมันทำให้ผู้อื่นนั้นเป็นสุขได้ (เมื่อคุณได้ทำการเลี้ยงดูและสละทรัพย์แม้เล็กน้อยหาอาหารมาให้นกน้อยนั้น คุณก็ได้เจริญธรรมข้อนี้แล้ว)
4. ความยินดีเมื่อผู้อื่นเป็นสุข มีจิตพอใจยินดีเมื่อเห็นผู้อื่นได้พ้นทุกข์และประสบกับความสุขแล้ว (เมื่อคุณได้ให้อาหารให้น้ำแก่เขาแล้วเห็นเขายังมีชีวิตอยู่ และ อาจได้เจอพ่อแม่ของเขาอีกครั้ง คุณก็ได้เจริญธรรมในข้อนี้แล้ว)
5. ความวางเฉย มีจิตวางใจไว้กลางๆไม่หยิบจับเอาทั้งความพอใจยินดีและไม่พอใจยินดีมาเป็นที่ตั้งแห่งอารมณ์ (นี่คือสิ่งทึี่คุณยังไม่ได้ทำ..เมื่อคุณพยายามกระทำอย่างดีที่สุดแล้ว แต่ไม่อาจจะช่วยเหลือเขาได้ และ ไม่อาจจะยื้อฉุดรั้งเอาสิ่งใดๆให้เป็นไปดั่งใจได้ เพราะสิ่งนั้นๆไม่มีตัวตนอันที่เราจะไปบังคับมันได้ ทุกอย่างมันไม่เที่ยง ไม่คงอยู่ ไม่มีตัวตน ทุกอย่างมีความเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แปรเปลี่ยน ดับไปเป็นธรรมดาตามแต่เหตุปัจจัยนั้นๆ(ไม่ว่าจะด้วย กรรม คือ การกระทำโดยใดๆเจตนาแม้ในกาลก่อนหรือปัจจุบัน-สภาพแวดล้อมใดๆ-การดูแลรักษาใดๆ-สภาพหรือสภาวะธรรมปรุงแต่งใดๆของสิ่งนั้นๆเอง ไม่มีสิ่งใด-สัตว์ใด-บุคคลใดจะล่วงก้าวพ้นสิ่งนี้ไปได้) ดังนั้นหากเราเข้าไปสำคัญมั่นหมายเอาไว้ในใจในความพอใจยินดีและไม่พอใจยินดี หรือ ชอบและไม่ชอบ หรือ ปารถนายินดีและไม่ปารถนายินดี ในสิ่งที่ไม่เที่ยง-ไม่มีตัวตนเหล่านี้ มันก็เป็นทุกข์ รังแต่จะนำความทุำกข์มาให้ ละความพอใจยินดีและไม่พอใจยินดีใดๆนั้นไปเสีย วางใจไว้กลางๆ ด้วยมองว่าเราได้ทำดีที่สุดแล้วทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีความเกิดขึ้น-ตั้งอยู่-ดับไปเป็นธรรมดาตามแต่เหตุปัจจัย ของกรรม สภาพแวดล้อม การดูแล และ สภาวะธรรมปรุงแต่งใดๆในสิ่งนั้น ไม่มีสิ่งใดบุคคลใดหรือสัตว์ใดที่จะก้าวล่วงพ้นสิ่งนี้ไปได้ เมื่อเราได้ทำดีที่สุดแล้วก็อย่าไปติดข้องในในสิ่งใดๆที่ไม่เที่ยง ไม่มีตัวตนเพราะมันหาประโยชน์ใดๆไม่ได้นอกจากทุกข์ พึงเจริญจิตขึ้นสู่กุศลกรรมใดๆที่ที่คุณได้เคยทำกับนกตัวนั้นไว้ ได้ช่วยเหลืออนุเคราะห์แบ่งปันให้นกน้อยนั้นแล้ว จิตใจคุณดำรงปฏิบัติต่อนกน้อยนั้นดั่งในข้อ 1-4 แล้ว จิตใจคุณย่อมแจ่มใส เบิกบาน อิ่มเอม สงบ สุข ด้วยเดชแห่งบุญนั้น

ไม่บาปหรอกครับแค่คิดที่จะช่วยเหลือก็ได้บุญแล้วครับ

กินใจที่สุด