หัวข้อ: ใบไม้หนึ่งกำมือ เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหน้าวัด ที่ สิงหาคม 23, 2010, 06:01:00 PM ใบไม้หนึ่งกำมือ ครั้งหนึ่งพระพุทธเจ้า กำลังเสด็จไปกับพระสาวกหมู่ใหญ่ เดินทางไกลผ่านป่า เมื่อนั่งพักระหว่างทาง: พระพุทธเจ้า ได้ทรงหยิบใบไม้ขึ้นมากำมือหนึ่งจากพื้นดิน...ใบไม้แห้งที่ หล่นอยู่ตามพื้นดิน แล้วตรัสถามภิกษุทั้งหลายว่า.... ลองคำนาณดูทีว่าใบไม้กำมือหนึ่งนี้ กับใบไม้หมดทั้งป่ามัน มากน้อยกว่ากันสักเท่าไร....ภิกษุทั้งหลายก็พอจะเข้าใจได้ ว่ามันมากกว่ากันมาก เหลือที่จะประมาณได้ ใบไม้เพียงกำ มือเดียวกับใบไม้ทั้งป่า หรือทั้งประเทศมันมากกว่ากันอย่าง ยิ่ง...ทีนี้พระพุทธเจ้าท่านก็ตรัสว่า... ธรรมะที่ตรัสรู้แล้ว นำมาเปิดเผยสั่งสอนแก่ประชาชนนั้น.... เทียบได้กับใบไม้กำมือเดียว ส่วนที่ไม่จำเป็นจะต้องนำมาสั่ง สอนประชาชนนั้น เทียบกันได้กับใบไม้ทั้งป่า.....หมายความ ว่า ขอบเขตของการตรัสรู้นั้นกว้างขวางรู้ไปหมดอย่างทั่วถึง แต่ที่จำเป็น...จะต้องเอามาสอนประชาชน สอนสัตว์ทั้งหลาย นี้มีเพียงส่วนที่สำคัญน้อยๆ ส่วนหนึ่งเท่านั้น : เรียกว่ากำมือ เดียวและที่เทียบเท่ากับใบไม้กำมือเดียวนี้คือ.... >เรื่อง...อริยสัจจ์ 4<..... มันก็บอกอยู่ในตัวแล้วว่าเพียงพอ : คือ'ความทุกข์...เหตุให้ เกิดความทุกข์...ความดับสนิทของความทุกข์ และวิธีให้ถึง ความดับสนิทของความทุกข์'....และที่สำคัญที่สุด ก็คือข้อสุด ท้าย... .ความดับทุกข์ และทางให้ถึงความดับทุกข์ คือเรื่อง...'ความดับ สนิทของความทุกข์ กับวิธีปฏิบัติให้ถึงความดับสนิทของความ ทุกข์...ขอให้สนใจในฐานะที่ว่าเป็นแก่นสารของเรื่องทั้งหมด.... เหมือนกับเป็นใบไม้กำมือเดียวที่จำเป็น โดยเฉพาะเรื่อง... 'ความดับไม่เหลือแห่งทุกข์กับวิธีปฏิบัติ'...คู่นี้ ควรจะจำชื่อโดย ภาษาบาลีไว้ด้วยว่า : อันที่1 เรียกว่าทุกข์ของอริยสัจจ์... อันที่2. เรียกว่าทุกขสมุทัยอริยสัจจ์ อันที่3. เรียกว่าทุกขนิโรธอริยสัจจ์ อันที่4. เรียกว่าทุกขนิโรธคานิมีปฏิปทาอริยสัจจ์ ~~ท่านพุทธทาสภิกขุ~~ ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์ |