หัวข้อ: คนตาย-คนเตือน เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหน้าวัด ที่ สิงหาคม 23, 2010, 02:52:13 PM คนตาย-คนเตือน ดูราประชาราษฎร์.. มัวประมาทอยู่ทำไม เกิดมาก็ตายไป ไม่นานหนอก็มรณา... หลงทิศไม่เห็นทุกข์... หลงติดสุขไร้เดียงสา ปล่อยตัวและปิดตา.. เป็นคนบอดตลอดตาย... นอนจมหล่มกิเลส.. แสนทุเรศทุรยทุราย.. ปล่อยตัวมั่วอบาย.. มิกลัวบาปหยาบช้าจริง... อะไรเล่าคือสาระ.. ในขณะที่ชายหญิง.. นอนตายมิไหวติง.. หมดโอกาสจะก่อกรรม... ผลพวงแห่งความชั่ว.. เท่าที่ตัวได้กระทำ. โถมซัดวิบัติซ้ำ.. ให้จองจำอเวจี.. แช่มชื่นและโชติช่วง.. คือผลพวงแห่งความดี.. สั่งสมเป็นราศี.. บุญตามติดไม่บิดเบือน... ดี-ชั่วในตัวเจ้า... ประหนึ่งเงามิรู้เลือน... คนตายเป็นคนเตือน.. ให้สำนึกอย่าคึกคะนอง.. แน่นอนต้องนอนแน่.. ทั้งพ่อแม่และพี่น้อง.. ร่ำรวยสวยสมปอง.. ก็สิ้นเชื้อไม่เหลือเลย... เปลื้องปลดและลดละ.. ล้างขยะนะเพื่อนเอ๋ย ชีวิตย่อมสังเวย.. ความเบาว่างสว่างเย็น... ดูราประชาราษฎร์.. จงแคล้วคลาดจากลำเค็ญ... เพียรธรรมและบำเพ็ญ... จักพ้นทุกข์สบสุขเอย...ฯ : ท่านจันทร์ กุสโล |