สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma

รบกวนเรียนถามท่านผู้รู้ครับ ผมเป็นสมาชิกใหม่ครับ ผมได้เจริญสติในแบบ สติปัฎฐาน 4 มา เกือบ จะ2 ปีได้ ตามแบบฉบับวัดอัมพวัน หลวงพ่อจรัญครับ เคยหยุดไป 4เดือน เมื่อ 8 เดือนก่อนครับ ปัจจุบัน เจริญสติในรูปแบบ วันละ 2 เวลา เช้าเย็น ครั้งละประมาณ ชมครึ่ง ถึง 2 ชมครับ และในเวลางานก็ระลึกรู้บ่อยๆเท่าที่จะไม่เผลอครับ การปฏิบัติก้ระลึกรู้สิ่งที่มากระทบที่ฐานของสติทั้ง 4 แล้วแต่ว่าจะอะไรมากระทบครับ
หากไม่มีอย่างใดมากระทบ ก็มาอยู่ที่อาณาปาณสติ ดูท้องพองยุบครับ ฝึกมาเรื่อยๆ สมาธิเริ่มละเอียด สติเห็นชัดในสภาวะรูปนามมากขึ้นเรื่อยๆจนเห็นชัดค่อนข้างมาก แล้วมันก็หายไปไม่เห็นเลย อันนั้นสภาวะธรรมช่างมานก่อนครับ แต่ลำดับสมาธิที่อยากรบกวนถามท่านผู้รู้คือ เกิดกายเบา ลมหายใจเบาละเอียดลงไปเรื่อยๆ จนลมหายใจหายไป จนวันหนึ่งละเอียดไปเรื่อยๆ จนเกิดการรวมของจิตรวมลงในขณะจิตเดียว รูปนามขันธ์ 5 หายไปหมด คำบริกรรมก็หายจะบริกรรมต่อก็ไม่มีแล้ว ไม่มีอะไรเลยว่างเปล่า เหลือแต่การระลึกรู้เด่นดวงอยู่อันเดียว มีความสุขมาก จนติดสุขอยู่ 2 สัปดาห์  5 วันแรก ที่มันมีบ้างไม่มีบ้าง วันใหนไม่มีก็ถวิลหา จนรู้เท่าทันความอยาก เลิกถวิลหาได้ หลังจากผ่านไป 2 สัปดา ก็จะมีมาทุกวัน และเวลามากขึ้นเรื่อยๆ เวลามันจะออก มันก็ออกเองครับ อยากจะรบกวนถามว่า มันเป็นสมาธิขั้นใหนยังไงครับ ที่ถาม ไม่ได้อยากจะสงสัยอะไร แต่ถามดูว่า เผื่อจะไปฝึกอะไรควบจะได้ทราบขั้นสมาธิของตัวเองครับ ...ขอทุกท่านเจริญในธรรม เจริญในการครองเรือนครับ

ครูบาอาจารย์ท่านว่า ไม่ต้องไปสนขั้นไหน เมื่อมีสภาพว่างแลดูอยู่ ว่างเปล่า ไม่มีความคิด มีแต่สภาพรู้ตัวเดียวที่แลดูความเป็นไปนั้นอยู่ ก็ให้กระทำจนเข้าออกเมื่อไหร่ นานเท่าไหร่ก็ได้ตามใจปารถนา เมื่อทำได้ทำใจปารถนาแล้ว ก็ค่อยๆถอยเข้า-ออก จากว่างเฉย มาเป็นว่างแต่มีความตรึกนึกคิดแต่จิตจดจ่ออยู่ แล้วสามารถอธิษฐานเข้าสภารวะที่ไม่ตรึกนึกคิด เป็นสุข เข้าถึงสภาวะที่ตัดจากสุขเข้าสู่ความว่างกับสติที่แลดูอยู่ทำจนจะเข้าตอนไหนก็ได้จะทรงในระดับใดก็ได้ แล้วยกจิตจากความว่างนั้นดูความเป็นไปของรูปนาม เพราะที่เป็นอยู่ยังเรียกว่า อยู่ในรูปสมาธิ หรือ ไม่ก็ยกจิตขึ้นให้สู่สภาพความที่เป็นอากาศอันว่างหาประมาณมิได้ต่อไป

จะนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์มากที่สุดครับ




sbobet mobile (http://sbobetclub.weebly.com)