หัวข้อ: ข้อคิดเพื่อชีวิตที่มีความสุข
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหน้าวัด ที่ มกราคม 30, 2012, 08:35:44 AM
ฉันสามารถดำเนินชีวิตใหม่ได้อีกครั้ง
ฉันจะยอมนอนพักผ่อนเวลาที่ฉันป่วย
แทนที่จะคิดว่า..โลกคงจะหยุดหมุนไปชั่วขณะ
ถ้าฉันแอบหนีไปพัก
ฉันจะยอมจุดเทียนหอมกลิ่นกุหลาบสีชมพู
ก่อนที่มันจะละลายเสื่อมไปในห้องเก็บของ
ฉันจะพูดให้น้อยลง แล้วฟังให้มากขึ้น
ฉันจะเชิญเพื่อนๆ มาทานข้าวเย็นที่บ้าน
แม้ว่าพรมมันจะเลอะ โซฟาจะซีดไปบ้าง
ฉันจะยอมกินป๊อบคอร์นในห้องนั่งเล่นแสนสะอาด
ฉันจะเลิกห่วงกับฝุ่นเล็กๆน้อยๆ ที่เกิดขึ้น
เมื่อมีใครบางคนพยายามจุดไฟในเตาผิงให้
ฉันจะอยู่นั่งฟังคุณตาเล่าเรื่องสมัยหนุ่มๆ
แม้มันจะวนไปเวียนมา
ฉันจะแบ่งเบาความรับผิดชอบจากสามี
ฉันจะไม่ยอมปิดกระจกรถในวันอากาศสดใส
เพียงเพราะไม่ต้องการให้ผมที่เซ็ทไว้อย่างดียุ่ง
ฉันจะนั่งเล่นกับลูกๆ ที่สนามหญ้า
โดยไม่กลัวว่ามันจะเปื้อนชุดของฉัน
ฉันจะไม่ยอมซื้ออะไร ก็ตามด้วยเหตุผลเพียงแค่
มันใช้การได้เท่านั้น แทนที่จะเฝ้าคอยให้เก้า
เดือนของการอุ้มท้องผ่านไปเร็วๆ
ฉันจะถนอมทุกเสี้ยววินาทีเพื่อรับรู้ถึง
สิ่งมหัศจรรย์
ที่กำลังถือกำเนิดในครรภ์ของฉัน
เมื่อลูกๆ หอมฉัน
ฉันจะไม่ไล่ให้พวกเขาไปล้างหน้าล้าง
ตาเตรียมตัวสำหรับมื้อเย็น
จะมีคำว่า "i love you" และ "i'm sorry"
ให้ได้ยินมากขึ้น
ฉันจะเก็บเกี่ยวทุกช่วงเวลานาทีที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
อยู่กับมัน เรียนรู้ไปกับมัน และจะไม่นึกเสียดายเลย
เลิกกังวลกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ
ไม่สนใจว่าใครไม่ชอบ
ใครมีมากกว่า หรือ ใครกำลังทำอะไร
จะใส่ใจเฉพาะกับคนที่จริงใจกับฉัน
และคิดถึงสิ่งที่เป็นประโยชน์
ที่จะทำในแต่ละวัน
ชีวิตสั้นเกินกว่าที่จะปล่อยให้ผ่านไปเฉยๆ
คนเรามีแค่ชีวิตเดียว
ดำเนินได้เพียงครั้งเดียว แล้วมันก็จะแตกดับไป..
- - เออร์มา บอมเบ็ค
เขียนในช่วงที่รู้ว่ากำลังจะตายด้วยโรคมะเร็ง
น่าสงสารนะค่ะชีวิต..จากดอกแก้วค่ะ
ฉันจะยอมนอนพักผ่อนเวลาที่ฉันป่วย
แทนที่จะคิดว่า..โลกคงจะหยุดหมุนไปชั่วขณะ
ถ้าฉันแอบหนีไปพัก
ฉันจะยอมจุดเทียนหอมกลิ่นกุหลาบสีชมพู
ก่อนที่มันจะละลายเสื่อมไปในห้องเก็บของ
ฉันจะพูดให้น้อยลง แล้วฟังให้มากขึ้น
ฉันจะเชิญเพื่อนๆ มาทานข้าวเย็นที่บ้าน
แม้ว่าพรมมันจะเลอะ โซฟาจะซีดไปบ้าง
ฉันจะยอมกินป๊อบคอร์นในห้องนั่งเล่นแสนสะอาด
ฉันจะเลิกห่วงกับฝุ่นเล็กๆน้อยๆ ที่เกิดขึ้น
เมื่อมีใครบางคนพยายามจุดไฟในเตาผิงให้
ฉันจะอยู่นั่งฟังคุณตาเล่าเรื่องสมัยหนุ่มๆ
แม้มันจะวนไปเวียนมา
ฉันจะแบ่งเบาความรับผิดชอบจากสามี
ฉันจะไม่ยอมปิดกระจกรถในวันอากาศสดใส
เพียงเพราะไม่ต้องการให้ผมที่เซ็ทไว้อย่างดียุ่ง
ฉันจะนั่งเล่นกับลูกๆ ที่สนามหญ้า
โดยไม่กลัวว่ามันจะเปื้อนชุดของฉัน
ฉันจะไม่ยอมซื้ออะไร ก็ตามด้วยเหตุผลเพียงแค่
มันใช้การได้เท่านั้น แทนที่จะเฝ้าคอยให้เก้า
เดือนของการอุ้มท้องผ่านไปเร็วๆ
ฉันจะถนอมทุกเสี้ยววินาทีเพื่อรับรู้ถึง
สิ่งมหัศจรรย์
ที่กำลังถือกำเนิดในครรภ์ของฉัน
เมื่อลูกๆ หอมฉัน
ฉันจะไม่ไล่ให้พวกเขาไปล้างหน้าล้าง
ตาเตรียมตัวสำหรับมื้อเย็น
จะมีคำว่า "i love you" และ "i'm sorry"
ให้ได้ยินมากขึ้น
ฉันจะเก็บเกี่ยวทุกช่วงเวลานาทีที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
อยู่กับมัน เรียนรู้ไปกับมัน และจะไม่นึกเสียดายเลย
เลิกกังวลกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ
ไม่สนใจว่าใครไม่ชอบ
ใครมีมากกว่า หรือ ใครกำลังทำอะไร
จะใส่ใจเฉพาะกับคนที่จริงใจกับฉัน
และคิดถึงสิ่งที่เป็นประโยชน์
ที่จะทำในแต่ละวัน
ชีวิตสั้นเกินกว่าที่จะปล่อยให้ผ่านไปเฉยๆ
คนเรามีแค่ชีวิตเดียว
ดำเนินได้เพียงครั้งเดียว แล้วมันก็จะแตกดับไป..
- - เออร์มา บอมเบ็ค
เขียนในช่วงที่รู้ว่ากำลังจะตายด้วยโรคมะเร็ง
น่าสงสารนะค่ะชีวิต..จากดอกแก้วค่ะ