สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma

ความรัก กับนาฬิกา

น่าจะรู้สึกดีสำหรับใครที่กำลังรู้สึกแย่
ใครที่ผูกนาฬิกาบ่อยๆ จนติด
คงจะรู้สึกได้ในวันที่นาฬิกาหายไปจากข้อมือ

ฉันเองก็เป็นคนที่ผูกนาฬิกามาตลอด

หากวันไหนลืมจะรู้สึกว่าบางอย่างมันหายไป มันว่างๆละขัดเขินทุกครั้งที่ยกข้อมือที่ว่างเปล่าขึ้นมาดู

เมื่อราวสองปีก่อนที่นาฬิกาเรือนโปรดของฉันพัง
ด้วยความไม่มีสติเอาข้อมือไปทุบผนังห้องน้ำเล่นๆ
โชคร้ายที่มือไม่เป็นอะไร

นาฬิกาต่างหากที่พินาศ
– กระจกร้าว
ฉันถอดมันออกวางไว้ไม่ยอมเอาไปซ่อม

ด้วยว่ารู้สึกถึงภาพเก่าและวันเวลาที่เก็บอยู่ในนั้น
ฉันคิดโง่ๆ ว่าภาพเหล่านั้นจะตายไปพร้อมนาฬิกา

“ฉันเลิกผูกนาฬิกา “และพบว่าตัวเองมีอาการยกข้อมือเก้อเก้ออยู่เป็นเวลานานพอดู
ความเคยชินเกิดขึ้นเมื่อเราทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นประจำในระยะเวลานานพอควร
และยังคงความเคยชินอยู่
เมื่อสิ่งหนึ่งสิ่งนั้นหายไปในระยะแรกๆ
จนเวลาผ่านไปนาน

ฉันจึงเริ่มชินกับการแอบมองเข็มนาฬิกาบนข้อมือคนอื่น
เวลาผ่านไป พร้อมกับบาดแผลที่เริ่มเลือนหาย
ฉันตัดสินใจซ่อมนาฬิกา
นาฬิกาเรือนโปรดเรือนนั้นก็กลับมาอยู่บนข้อมือฉันได้เกือบอาทิตย์ว่าแล้ว

เมื่อมันกลับมาวันแรกๆ ฉันรู้สึกไม่คุ้น
จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่คุ้น

ฉันยังแอบมองนาฬิกาบนข้อมือคนอื่นอยู่เหมือนเดิม
ฉันรู้สึกเขินแกมขำทุกครั้งที่แอบมองข้อมือคนอื่น
ทั้งๆ ที่มีนาฬิกาอยู่บนข้อมือของตัวเอง

ฉันนึกถึงใครบางคนที่มักจะปรากฏตัวพร้อมรอยยิ้มเสมอๆ

ในบางช่วงที่เขาหายหน้าหายเสียงไป
ฉันรู้สึกขาดๆ แต่ก็เพียงชั่วเวลาสั้นๆ

ในบางครั้งฉันพอใจที่มีเขาอยู่ใกล้ๆ

ในวันที่ไม่แข็งแรง

แต่ในบางครั้งฉันกลับรู้สึกพอใจ
กับการได้เดินคนเดียวเดี่ยว-เดี่ยวในวันว่าง
หรือเป็นความผูกพัน หรือเป็นเพียงความเคยชิน
-หัวใจฉันยังตอบคำถามได้ไม่กระจ่างชัดนัก

“คนเราจะรู้ค่าก็ต่อเมื่อเราสูญเสียสิ่งนั้นไป”
-ฉันมักได้ยินใครๆพูด
แต่ฉันกลับคิดว่าหากฉันยังมองไม่เห็น
ฉันน่าจะยอมเสียไปดีกว่าเพื่อให้ซึ้งถึงคุณค่านั้น
ฉันไม่อยากเอาเปรียบเขา

หากจะรั้งเขาไว้ด้วยความคุ้นเคยที่ไม่ใช่ความผูกพัน

ฉันไม่อยากโกหกตัวเอง
หากจะรั้งเขาไว้ด้วยความไม่แน่ชัด

ฉันมีคำถามที่ยังขบไม่แตกกับคำว่า
ผูกพัน หรือว่าจะเป็นแค่คุ้นเคย
บางทีมันอาจจะเป็นการดี

หากฉันจะอยู่ห่างๆหรือตัดขาด
เพื่อให้รู้จักหัวใจของตัวเองมากขึ้น

**กับใครบางคนที่ขาดหายไปจากชีวิต
อาจเป็นเหมือนนาฬิกาที่ขาดสาย
อาจรู้สึกแปลบๆ และมองหากับการหายไปในช่วงแรก แต่ไม่นาน….คงจะชิน**

16 ปี คือความผูกพัน หรือความเคยชินค่ะ ทำใจยากมาก ๆ เลย  

ครับ มันเป็นเรื่องที่ต้องทำความเข้าใจ

คุณเก่งมากที่ทำได้