สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma

ต้องใช้กาลเวลาเป็นบทบอกเล่า..บอกตัวเราเอง..และเล่าสู่กันฟัง..เพราะเวลาเปลี่ยน..อารมณ์มันก็เปลี่ยน...กว่าวันข้างหน้าจะมาถึง
กว่าอารมณ์ที่แท้จริงจะก่อเกิดจากประสพการณ์ชีวิตที่แท้จริง....อารมณ์ใหม่และอารมณ์เก่า....ก็ยังวนเวียนหลอนหลอกเราอยู่ดี..
...........ฉนั้นต้องใจเย็นๆ...นะครับพี่น้อง.....ใคร่ครวญให้ดีๆ  ใคร่ครวญไปเรื่อยๆ....และกระทำไป....

อารมณ์ ที่วนเวียน  มันไม่ต่างจากจินตนาการดีๆ ของคนที่มีจินตนาการที่มีอารมณ์ เป็นอารมณ์ของจินตนาการ หรือมโนนึก-แม้ไม่รู้-ว่าเราหลงในทิฎฐิ-เพียงแค่ทิฎฐิเดียว---ผู้รู้ที่แตกฉานในความรู้--ที่มันครอบคลุมทิฎฐิร้อยแปด--หรือทิฎฐิ62ประการ--สงสารในตะบะพตของเขาเหล่านั้น-(มันน่าขำสำหรับกระผม  ที่มองเห็นการกระทำ และการแสดงออกในมุมมองของทิฎฐิแ่ห่งตน  ของคนที่มีทิฎฐิ  ทิฎฐิของคนที่นับถือศาสนาพุทธอย่างนั้น 
อย่างที่เขาได้แสดงออกกัน  มันช่างหน้าสงสาร  ผู้ที่เป็นศาสดา  ที่ทำความเพียรและสั่งสมบารมีในการบำเพ็ญพต  เพื่อประกาศศาสนา เยี่ยงโพธิสัตว์  ที่คิดที่ดำริ ตั้งแต่เริ่มแรกจนถึงสุดท้ายแห่งการทำประโยชน์)

 ตั้งแต่เริ่มแรกจนถึงสุดท้ายแห่งการทำประโยชน์--ผู้ที่ทำประโยชน์--ที่คิดเยี่ยงโพธิสัตว์--นั้นคือหลักเมตา--และความการุณาปราณี--ผู้ที่เดินทางๆนี้  ต้องเข้าใจใหลักธรรมเสียก่อน--ว่าแม้น้ำ84000สายนั้น--ที่ไหลลงสู่ทะเลฉันใดในที่สุด--หลักธรรมก็ฉันนั้น--นำพามวลมนุษย์ให้หมดทุกข์ได้ในที่สุด เท่าที่เขารู้ว่าเขามีทุกข์และเป็นทุกข์  และพยายามที่จะแสวงหาทางที่พ้นทุกข์--แม้แม่น้ำแต่ละสายมีความคดเคี้ยวไม่เหมือนกัน--แต่ก็มีเป้าหมายเดียวกัน
สำหรับผู้เดินทางและแสวงหาทางหรืิอผู้ที่กำลังปฎิบัติในทางๆนี้อยู่--อย่าวิจารณ์ให้มากในทางๆนี้--อย่าแสดงในทิฎฐิแห่งตนให้มาก--ผู้ที่แสดงมากนั้นยังไม่เข้าใจในแนวทางที่แท้จริง--ของแม้น้ำ--ได้แต่พากันวิจารณ์--และแสดงความหลงแห่งตน--จนพาผู้อื่นหลงทาง--หลงในทางๆที่ควรเดิน--เพราะทิฎฐิแห่งตน--------------ยิ่งในสายทางๆนี้ของวันเวลานี้---บางกลุ่มถึงกลับเพี้ยนหนัก--ระดมพลเพี้ยนพากันทำในทางๆที่มันเพี้ยนมากขึ้น----ไม่ข้าใจเอาเสียเลย---บอกอะไรก็ไม่ฟังดื้อดึงว่าทางแห่งตนทิฎฐิแห่งตนนั้นถูกต้อง---จะสอนเบาๆเอาบุญนะครับ---ค่าเครื่องบิบนั้นไม่แพงหรอกท่าน---พอเครื่องบิน--มันบินขึ้นสูงๆลองมองลงข่างล่างบ้างซิ---แม่น้ำแต่ละสายนั้นมันคดเคี้ยวเหมือนกันซะที่ไหน---บางสายมันต้องมุดลอดใต้ภูเขาหรือถ้ำ--ยาวเป็นกิโลกว่าจะโผล่ออกมา--แล้วยังต้องใช้เวลาอีกหลายปีกว่าจะใหลลงสู่ทะเล---มาถึงปากทะเลแล้วยังต้อมาสู้กับแรงโน้มถ่วงของทะเลอีก--ไหนจะน้ำเก่าไหนจะน้ำใหม่--ไหนจะอาศัยเวลากว่าจะผสมผสานเป็นน้ำเดียวกันได้--ลองคิดดูบ้างเถอะท่านสหมองฝ่อ--บ้าอยู่ได้  กับจินตนาการแห่งทิฎฐิของตน--(วันใดท่านไม่รู้อะไรเลย...วันนั้นท่านจะเข้าใจในทะเล).....สัมมาทิฎฐิ-นิพพาน...

สูงสุดคืนสู่สามัญ   เป็นบทความที่เป็นสัจจะหนึ่งโดยความรู้จริงที่เกิดจากการใคร่ครวญ   เป็นอารมณ์หนึ่งเช่นเดียวกัน  อารมณ์ที่เป็นอารมณ์  ที่คนยังไม่ถึงของความแยบคายพอในการพิจารณา ( ไม่ซึ่งจนน้ำตาไหล ) พอที่จะเรียกเป็นอารมณ์ได้  เพราะสิ่งนั้นเรายังเรียกว่า ( วิตก  วิจารณ์อยู่ ) มันเป็นอารมณ์หยาบอยู่  นะครับท่าน...........สัมมาทิฎฐิ...

ความคิด-ความรู้-สังขาร-อารมณ์-สิ่งเหล่านี้คือ-มิฐฉาทิฎฐิและสัมาทิฎฐิ-สองสิ่งนี้มีเหมือนกันและเป็นสิ่งเดียวกัน-จะแตกต่างกันก็เพียงอารมณ์-ที่เสวยในความรู้-หรือความคิด-หรือสังขาร-ที่ปรุงแต่งในขณะนั้น-อารมณ์ที่เสวยในขณะจิตปรุงแต่งจะแตกต่างกันออกไป--คิดหรือปรุงอย่างมีตัวตนแบบบ้าคลั่ง-เขาเรี๊ยกว่าพวกคนชั้นต่ำ-ที่คิดและปรุงแบบบ้าตามกิเลส-ตัณหา-อุปาทานแห่งตน--คิดอย่างมีความรู้-ที่ร่ำเรียนมา-และได้คิดใคร่ครวญดีแล้ว-แต่ก็ยังบ้ากับอารมณ์ของความคิดอยู่--พวกนี้คนชั้นกลาง--คิดในความรู้ที่ร่ำเรียนมาโดยแยบคาย-หรือใคร่ครวญดีแล้ว-ทราบซึ้งแล้ว-จนมีสติ-บอกสอนตนเองได้ดี  และคอยเตือนตนเองอยู่เนืองๆ-ให้ทรงอารมณ์ ในความรู้ ความคิดแห่งตนได้--แต่ยังก้าวไม่ข้ามพ้นความมี หรือความเป็นได้--พวกนี้คือคนชั้นสูง--อะไรๆๆจะมี จะอยู่ หรือจะไป ในวันนี้เพลานี้--จะถูกหรือผิด--ดีหรือชั่ว--หรืออะไรก็ตาม--เขารู้อย่างมีสติและนิ่งเฉยได้บ้างตามสมควรแห่งครรลอง--เขาคืออริยะบุคลที่กำลังเดินทาง..............สัมมาทิฎฐิ........

อารมณ์ที่พรั่งพรูออกมา จากความคิด ความกลั่นกลองของจิตสำนึกที่ขาดการยับยั้ง ไหลมาเทมาตามสภาพของอารมณ์ในขณะที่เราพูด ไม่ว่าจะเป็นด้วยกาละเทสะใดที่พยายามที่จะมาพูด ที่พยายามที่จะแสดงออก ด้วยวาจาต่างๆนาๆ มันเป็นอารมณ์หยาบทั้งสิ้น ..เป็นนิวรณ์...แม้ในหลักแห่งธรรมก็ไม่เว้น ............สัมมาทิฎฐิ..นิพพาน...

อารมณ์ :) :) :) :) ;) ;) ;) :D :D :D ;D ;D ;D >:( >:( >:( >:( :( :( :( :o :o :o :o 8) 8) 8) 8) ??? ??? ??? ??? ::) ::) ::) ::) :P :P :P :P :-[ :-[ :-[ :-[ :-X :-X :-X :-\ :-\ :-\ :-\ :-* :-* :-* :-* :'( :'( :'( :'( :'( :'(เหล่านี้คือความเป็นจริงครับท่านสาธุชนผู้เจริญ)  ความตรึกตรอง  ความใคร่ครวญทั้งหลายแม้ในธรรมอันปรานีตทั้งปวง  ก็ยังเป็นอารมณ์อยู่.......ความคิดที่เป็นพื้นฐานของมนุษย์ที่แสดงออกในบทบาทต่างๆนา  เช่นอารมณ์ของรูปต่างๆ  เหล่านี้คืออารมณ์พื้นฐานของมนุษย์  ที่แสดงออกโดยปรกติตามธรรมชาติของมนุษย์   ตามครรลองของจิตที่มี  และเป็นพื้นฐานเิดิมของอารมณ์  จะจำแนกเป็นประเภทใดๆ  ไม่ว่าทางโลกหรือทางธรรมนั้นๆ อันพิจิตพิสดาร  ใดๆก็ดี  ก็ยังเป็นพื้นฐานเดิมๆ ของชีวิตและความเชื่อนั้นๆ  ที่วิตกวิจารณ์  กันไป  ตามจินตนาการ  หรือหลักธรรมที่เราเรี๊ยกว่าทิฎฐิ ..... ความนิ่งในอุเบกขารมณ์.....ที่มีปัญญาหนึ่่งดวง  ตามปรกติของความไม่มีอะไรอันเป็นฐานที่มั่นดั่งเดิมของชีวิต.....อารมณ์นี้จะค่อยๆไต่ระดับขึ้นตามเหตุตามผลเรื่อยๆ  ค่อยๆไต่ขึ้นไป  อยู่เหนืออารมณ์ของเหตุและผลของชีวิตมากขึ้นเรื่อยๆ........เมื่อมั่นคงเหตุผลก็กลายเป็นเรี่องธรรมดาปรกติของโลกแห่งชีวิตทั้งปวง....................สัมมาทิฎฐิ  และ  นิพพาน

คนทุกคนย่อมีอารมณ์ตามครรลองของชีวิต  จะอารมณ์แบบใดชนิดใด  มันก็คืออารมณ์
ความอดทน  อดกลั้น แม้ครั้งเดียวที่เราทำ  จะรู้ธรรมมะ  หรือไม่รู้ธรรมมะ  มันคือการปฎิบ้ติธรรมชั้นเลิศ  ลองคิดดูท่านผู้ธรรมมะดีทั้งหลาย..
..........สัมมาทิฎฐิและนิพพาน..

ปลงด้วยความรู้สึกที่พิจารณาดีแล้ว...หรือปลงด้วยใจ...อันไหนดีกว่ากัน...ถาม...ตอบ...ปลงด้วยใจดีกว่า...เพราะเป็นความรู้สึกที่รับรู้จากการพิจารณาอันแยบคาย..........ความรู้ทั้งปวงก็ยังเป็นแค่ทิฐิหนึ่ง.....ไม่สู้..ปลงได้ด้วยใจ...และรู้อย่างอุเบกขาเลย....รู้หมื่น..กับรู้หนึ่ง....สัมมาทิฐิและนิพพาน

เขียนได้ดี

ดีจัง ขอบคุณน่ะค่ะ

ขึ้นชื่อว่าอารมณ์  ไม่ว่ามันจะเป็นประเภทใดๆในขณะที่เรายังมีลมหายใจอยู่  ในทางโลกหรือทางธรรมก็ตาม  ล้วนแล้วเราต้องระวังมันครับ  เพราะมันยังซ่อนทิฎฐิของเราอยู่  มันพร้อมจะหลอกหลอนให้เราหลงทางได้เพียงแค่เสี้ยววินาทีครับ......สัมมาทิฎฐิ และ นิพพาน................

ชอบเลยแบบนี้

  เขียนเมื่อวันพระที่ผ่านมา....จึงมาตามครรลอง
.....................................เห็นการแสดงออกในอารมณ์ของคนทั้งหลาย  ในยุคปัจจุบันนี้แล้วเราเองก็รู้สึกเหนื่อย ทิฎฐิหรือก็มากมายคณานับ ยิ่งทิฎฐิมาก อารมณ์ก็มาก  เราจะบอกเขาอย่างไรว่า ความเป็นจริงนั้นมันไม่มีอะไรเลย ซักสิ่งเดียวในโลกนี้ ที่เราจะจับต้องมันได้จริงๆ เราหลอกหลอนให้เรา เราออกวิ่งไขว่ขว้า ไปตามอารมรมณ์ของจินตนาการของเรา ตามจิตสำนึกและความเชื่ออย่างนั้นของเรา  แล้วเราจะขว้าอะไรได้เล่าดั่งปรารถนาละพี่น้อง คนแบกนุ่นฝ่าสายฝนมีแต่จะหนักไปข้างหน้าเรื่อยๆ  ไม่ต่างจากคนจำอวดที่มีความคิดเห็นอันเป็นจำนวนมาก ย่อมวิ่งวนเวียน เที่ยวแบกนุ่นที่ชุ่มน้ำ แล้วบอกเพื่อนพ้อน้องพี่ง ฉันไม่หนักๆๆๆตลอดไปตามหนทางแห่งอารมณ์ของเขา  ถ้าเรารู้ว่าเราแบกนุ่นที่ชุ่มน้ำมันก็คงดี ใช่หรือดเปล่าครับท่านผู้เจริญ...สัมมาทิฎฐิและนิพพา

อารมณ์มากทุกอย่างก็มากตาม อันนี้ถ้าจะเป็นจริง เวลาที่มนุษย์นั้นมีอารมณ์ ไม่ว่าทางใดๆ ตัวเองคือผู้ที่ถูกต้องที่สุด นี่แหละคือมิจฉาสติ สิ่งที่คิดออกมาก็เป็นอารมณ์ของกู โดยที่กูไม่สนเหตุผลใดๆ ท่านทั้งหลายว่าจริงมัย ถ้าจริง ( เราต้องเตือนตนให้เลิก กระทำเยี่ยงนี้ นี่และคือการประฎิบัติธรรมชั้นเลิศ )
ไม่ต้องรู้อะไรมาก....สัมาทิฎฐิ และ นิพพาน

อารมณ์มากทุกอย่างก็มากตาม อารมณ์นั้นเป็นตัวร้ายที่คอยขวางกั้น การทำความดีต่างๆ..มันจริงนะ..สังเกตุดูซิ

อารมณ์มาก  ทุกอย่างก็มากตามไม่ว่าทางใดๆ ทิฎฐิก็มากตาม ความสำคัญตนก็มากขึ้น ความกลั่นกลองของจิตสำนึก ที่ขาดการยับยั้งชั่งใจหรือก็ไม่มี  ความรู้สึกที่เป็นอารมณ์หยาบๆก็ไหลมาเทมาตามสภาพอารมณ์ของจินตนาการที่ขาดสำนึก..เราไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำไปว่า นี่คืออารมณ์ ของโลกหรือธรรม..สติขณะนั้น..(คือกูแต่เพียงผู้เดียว ไม่ว่าเราจะคิดหรือพูด หรือกระทำอะไรอยู่...กูๆๆๆๆๆๆๆๆ..นี่แหละพี่น้องอารมณ์มันเป็นอย่างนี้แหละ..มืดคือมิตร....555...สัมมาทิฎฐิ-และนิพาน

อารมณ์มากทุกอย่างก็มากตาม อันนี้ก็เช่นกัน.........ย้อนยุคกลับไป20ที่ผ่านมา..ผู้คนทั้งหลายอยู่กันด้วยความมีเมตา โอบอ้อมอารีย์ มีน้ำใจ มาในปัจจุบันนี้ คนทั้งหลายอยู่ด้วยอารมณ์ ของตัวกู ของกู เป็นจำนวนมาก 90เปอร์เซ็นเลยทีเดียว ความยึดมั่นถือมั่นก็มากๆๆๆขึ้น ความยึดมั่นมากขึ้นอารมณ์ก็มากตาม ต่างคนต่างไม่เคยที่จะยอมใคร แค่เหยียบเท้ากัน ก็ยิงกันตาย เวลาที่มนุษย์นั้นมีอารมณ์ ไม่ว่าทางใดๆ ตัวเองคือผู้ที่ถูกต้องที่สุด ตรองให้ดีนะครับว่ามันจริงหรือเปล่า..ถ้าจริง เราพร้อมที่ช่วยกันลดภาวะโลกร้อนได้หรือเปล่าเอ๋ย...โลกร้อนเพราะเรือนกระจก นั่นยังมีธรรมชาติอย่างอื่นคอยบำบัด..แต่โลกร้อนเพราะอารมณ์นี้ ใครจะช่วยบำบัดเล่า ในยามนี้เพลานี้ คนที่เข้าวัดก็ดี หรือผู้ที่ทำหน้าที่ธรรมะบุตรนั้นย่ิ่งมีน้อย วัดวาอารามต่างๆก็แข่งกันสร้าง แข่งกันเทศน์ หาแต่เงิน มอมเมาชาวพุทธด้วยบุญ ด้วยลาภ ผู้คนก็เต็มไปด้วยอารมณ์ของความอยาก คนที่จะน้อมหลักธรรมของการปลงนั้นก็มีน้อยขึ้น นี่แหละอารมณ์ รู้แล้วช่วยกันประยัดอารมณ์หน่อยนะครับอย่าใช่มันเปลืองมากเกินไป โลกก็จะหายร้อน สังคมก็จะร่มเย็นมากขึ้น....สัมมาทิฎฐิและนิพพาน...

อารมณ์มากทุกอย่างก็มากตาม.....อารมณ์ทำให้คนเรานั้นหูตาบอดสนิท..ไม่เชื่อสังเกตุดูซิ..ว่าอะไรคืออารมณ์..ปู่ย่าตายายพ่อแม่บอกมันว่าผิด..ผิดที่ไม่ฟังมันบ้าง..นี่แหละอารมณ์พุทธโถ่..กว่าจะรู้สึกตัว อีกที เกือบฉิบหายแล้ว.............ผู้ปฏิบัติธรรมชั้นเลิศไม่ต้องรู้ธรรมมากหรอก..แค่ให้รู้จักสังเกตุ อารมณ์ของตน ไม่ว่าหัวดำ หรือหัวโล้น อารมณฺ์ที่มันเกิดขึ้นตามสำผัส ที่ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ของเรา ที่สำผัสรู้ แล้วลองกลั่นกลองแยกออก ออกจากคำว่าของกู ตัวกู กูดี กูถูก แล้วลองทำใจให้เป็นกลางๆบ้าง...รู้แล้ว เข้าใจแล้ว ฝึกทำใจให้ลืม ให้เย็นบ้าง........นี่แหละครับพี่น้อง บุญกุศลชั้นเลิศ..ชั้นเทพจริงๆ..สงบจะเห็นเอง..มีความสุขจะเห็นเอง.เวลาจะตายก็จะไม่หลงสติ....สวรรค์เป็นเบื้องต้น..นิพพานเป็ที่สุด.....สัมมาทิฎฐิ และ นิพพาน

อารมณ์มากทุกอย่างก็มากตามอันนี้เป็นความจริงครับท่านผู้อ่าน หยุดอารมณ์ ลดอารมณ์ ข่มอารมณ์..นี่คือการปฏิบัติธรรมชั้นเลิศ นี่แหละทุกข์ กับสุข
หมดอารมณ์ก็นิพพาน..วันนี้มาแรง ต้อดๆๆ สมชายมันบอก55 มาแบบขำๆชิวๆไม่ได้แวะมาเสียนาน...อารมณ์มากทุกอย่างก็มากตามอันนี้เป็นความจริงครับท่านผู้อ่าน หยุดอารมณ์ ลดอารมณ์ ข่มอารมณ์..นี่คือการปฏิบัติธรรมชั้นเลิศ..ไม่เชื่ออย่าลบหลู่..สัมมาทิฎฐิและนิพพาน..

อารมณ์มากทุกอย่างก็มากตาม.....อารมณ์ทำให้คนเรานั้นหูตาบอดสนิท..ไม่เชื่อสังเกตุดูซิ..ว่าอะไรคืออารมณ์..ปู่ย่าตายายพ่อแม่บอกมันว่าผิด..ผิดที่ไม่ฟังมันบ้าง..นี่แหละอารมณ์พุทธโถ่..กว่าจะรู้สึกตัว อีกที เกือบฉิบหายแล้ว.............ผู้ปฏิบัติธรรมชั้นเลิศไม่ต้องรู้ธรรมมากหรอก..แค่ให้รู้จักสังเกตุ อารมณ์ของตน ไม่ว่าหัวดำ หรือหัวโล้น อารมณฺ์ที่มันเกิดขึ้นตามสำผัส ที่ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ของเรา ที่สำผัสรู้ แล้วลองกลั่นกลองแยกออก ออกจากคำว่าของกู ตัวกู กูดี กูถูก แล้วลองทำใจให้เป็นกลางๆบ้าง...รู้แล้ว เข้าใจแล้ว ฝึกทำใจให้ลืม ให้เย็นบ้าง........นี่แหละครับพี่น้อง บุญกุศลชั้นเลิศ..ชั้นเทพจริงๆ..สงบจะเห็นเอง..มีความสุขจะเห็นเอง.เวลาจะตายก็จะไม่หลงสติ....สวรรค์เป็นเบื้องต้น..นิพพานเป็ที่สุด.....สัมมาทิฎฐิ และ นิพพาน......วันนี้เปิดอ่านข้อความเก่าๆของตัวเองที่เขียนเอาไว้.....ท่านทั้งหลายครับสิ่งที่เขียนมันไม่ใช่จะเขียนโดยง่ายดายนะ..แต่อ่านข้อความเดิมๆที่ตนเคยเขียน..รู้สึกชอบตรงข้อความชุดนี้จริง.รู้สึกมันตรงดีและชัดเจน..ประโยคน้อยแต่ใจความชัด...อันนี้ขอชมตัวเองนะครับท่าน..