สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma

อาจจะเป็นชะตา หรือว่า บังเอิญ หรือว่า เป็นสัญชาติญาณรู้ได้ของสัตว์หรือเปล่า?
ตั้งแต่เล็กมา ที่บ้าน มักจะมีสัตว์มาขอพึ่งพิงให้ช่วยเหลือบ่อยๆ
ไม่ว่า จะเป็นหมาแมวจรจัด นกเจ็บ ชอบแวะมาขออาหาร ตัวเจ็บ เราก็รับดูแล
หรือรับเลี้ยงไปเลย
ยิ่งช่วงหลังมานี่ เวลาเราเข้าวัดทำบุญ ไหว้พระสวดมนต์ นั่งสมาธิกรรมฐาน
เราจะอธิษฐานขอให้บุญ ช่วยให้ตัวเราได้มีโอกาศทำบุญอีกเรื่อยๆ เพื่อสั่งสมบารมี
ให้ชาติภพหน้า ได้ปฏิบัติถือศีล หลุดพ้นจากกิเลศ
สังเกตุว่า หลังอธิษฐานบ่อยๆ ก็มักมีเหตุให้ได้ทำบุญ ได้พบเจอแต่คนใจเป็นบุญ
ไม่ว่าจะแม่ค้า แท็กซี่ฯ ที่น่าแปลกคือ ชอบพบเจอสัตว์ที่ต้องช่วยตามรายทาง ช่วยหอยทาก ลูกแมว ตามถนน ที่จะถูกรถทับ
และก่อนวันลอยกระทง ก็มีเต่าใหญ่ มายังไงไม่ทราบ มารอเข้าประตูบ้าน (บ้านห่างคลองเยอะมาก ต้องผ่านถนนใหญ่ และหมู่บ้าน)
บ้านอื่นๆเต่าไม่แวะ ตรงมาบ้านนี้ หมาที่บ้านเห่าไล่ เค้าก็ยังจะขอเข้าให้ได้
เราจึงขับรถเอาเค้าไปปล่อย ลงคลองน้ำใส ที่มีตลิ่งธรรมชาติ
ต่อมาไม่กี่วัน ระหว่างขับรถก็เห็นเต่าตัวจ้อย เล็กกว่าฝ่ามือ เดินต้วมเตี้ยมกลางถนน
เราก็จอดรถให้การช่วยเหลืออีก ชักสงสัยแล้วค่ะ เพราะเราอธิษฐานหรือเปล่า? หรือเพราะบังเอิญ บ่อยๆ

อนุโมทนา สาธุ ครับ

การได้ทำบุญช่วยเหลือให้ชีวิตแก่สัตว์อื่น เป็นบุญกุศลทีี่สามารถทำได้ใน มนุสภูมิ ถ้าไปเกิดอยู่ภูมิอื่นจะหาโอกาสทำบุญให้ชีวิตแก่สัตว์แบบนี้ได้ยาก

ดังนั้น ก็ได้เกิดเป็นมนุษย์แล้ว มีโอกาสที่ดี ควรทำบุญกุศลให้ชีวิตเหล่าสัตว์ให้มากๆ  สาธุ

   เมื่อมีจิตที่จะออกจากทุกข์แล้ว ควรยินดีเมื่อได้ทำบุญ มีศีล มีทาน มีภาวนา คำอธิษฐานมีส่วนไหมก็เป็นไปได้ หรือ บังเอิญประจวบเหมาะก็ได้ ซึ่งตรงนี้มีแค่พระผู้มีอภิญญาหรือพระอรหันต์เท่านั้นที่รู้ได้ หากเป็นคนธรรมดามีอภิญญามาดูก็คงยากจะเชื่อได้เพราะอยู่ที่ศีลสังวรและความหลงอยู่ในฤทธิ์นั้นของแต่ละท่าน แต่ก็ไม่ใช่ว่าคนธรรมดาไม่มีคนจริงเลยนะครับ

   ซึ่งทีนี้ผมจะกล่าวแค่เพียงส่วนในทางธรรมให้ได้พิจารณาดังนี้ครับ

- คนที่ไม่มีเมตตา ไม่มีศีลและทาน อย่าว่าแต่สัตว์เลยครับ คนก้ไม่อยากอยู่ใกล้เข้าใกล้
- คนที่มีจิตเมตตา มีศีล และ ทาน อันงาม ไม่ว่าคน สัตว์ เทวดา พรหม ก็หมายจะได้อยู่ใกล้ เพราะอยู่ใกล้แล้วเป็นสุข อยู่ใกล้แล้วไม่มีทุกข์ อยู่ใกล้แล้วปลอดภัย อยู่ใกล้แล้วมีความเกื้อกูลให้ได้รับ

นี่เห็นถึงความแตกต่างกันไหมครับ พอจะคลายความลังเลสงสัยได้ไหม ทีนี้คุณยังจะทำดีต่อไปไหม หรือจะติดใจเรื่องอธิษฐานนั้นๆสืบไป ทำด้วยความติดข้องใจเมื่อไหร่ทานมันจะเต็มกำลังใจเรา เมื่อหวนระลึกถึงก็ไม่มีสุข หวนระลึกถึงก็ไม่เกิดฉันทะอิทธิบาท ๔ ไม่ถึงจาคานุสสติ บารมีก็ไม่เกิด ดังนั้นพึงทำเพราะรู้ว่าเป็นสิ่งดีงาม เป็นกุศล เป็นเมตตา เป็นทาน แล้วหมั่นระลึกถึงผลแห่งเมตตาทานที่ทำนั้นอันทำมาดีแล้วบริบูรณ์แล้ว คุณจะมีความแช่มชื่นยินดีในการกระทำนั้น จะเกิดความเพียรที่จะทำต่อไปทำให้เกิดความอิ่มเต็มกำลังใจในเมตตาทานนั้นๆ เรียกว่า บารมี นั่นเอง

---

   ลองอ่านพระสูตรโดยย่อคร่าวๆกนี้ดูนะครับ

สมัยหนึ่งมีสามเณรในสำนักพระสารีบุตร ได้เป็นผู้ปฏิบัติดีแล้ว พระสารีบุตรเห็นว่าสามเณรองค์นี้จะตายในอีกไม่กี่วัน จึงบอกแก่สามเณรองค์นั้น สามเณรจึงลาพระสารีบุตรไปโปรดโยมแม่ที่ชนบท ระหว่างทางที่เดินไปนั้นเห็นบ่อน้ำที่แห้งขอดมีลูกปลาจำนวนหนึ่งติดอยู่ในนั้น สามเณรองค์นั้นมีเมตตาแก่ปลาเหล่านั้นจึงได้ใช้จีวรนั้นตักห่อปลาน้อยเหล่านั้นไปปล่อยในบ่อน้ำ เสร็จแล้วจึงเดินทางต่อเพื่อไปโปรดโยมแม่ที่ชนบท ครั้นเสร็จแล้วกลับมาถึงสำนักพระสารีบุตรสามเณรได้เข้าหาพระสารีบุตรได้กล่าวประมาณว่าพร้อมจะตายแล้ว พระสารีบุตรเถระจึงกล่าวกับสามเณรว่า สามเณรจะไม่ตายแล้ว เพราะลูกปลาที่สามเณรไปช่วยไว้นั้นแหละคือเจ้ากรรมนายเวรของสามเณรเข้าได้อนุโมทนาอโหสิกรรมกับความดีและะการบวชของสามเณรแล้ว สามเณรจึงมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ ดังนี้.

เมื่ออ่านพระสูตรนี้โดยคร่าวๆแล้ว จะเห็นไหมครับว่า การมีเมตตาทานนี้ประัเสริฐแค่ไหน ดังนั้นเมื่อได้เจริญและทำในเมตตาทานนั้นคุณก็ควรยินดีไม่ติดใจข้องแวะว่าเพราะอะไรสิ่งใด พึงทำแล้วตั้งจิตระลึกว่า หากสัตว์เหล่านี้เป็นเจ้ากรรมนายเวรก็ขอให้การเจริญในเมตตาทานนี้ส่งผลให้ท่านเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายได้อโหสิกรรมต่อตนแล้วอนุโมทนาบุญนั้นไปกับตน หรือจะเป็นบุพการี พ่อ แม่ พี่ น้อง ลุง ป้า น้า อา ญาติสนิท มิตรสหายทั้งหลายในชาติก่อน หรือแม้แต่ผู้มาเพื่ออาศัยในบุญบารมีในเมตตาทานนั้นก็ตาม พึงเจริญเมตตาทานด้วยความทำไว้ในใจว่า ขอสัตว์ทั้งหลายเหล่านี้จงเป็นผู้ถึงซึ่งความสุข ปราศจากทุกข์ ปราศจากเวรภัยพยาบาทต่อผู้อื่นและปราศจากเวรภัยพยาบาทใดๆมาเบียดเบียนเขา ขอให้เขาจงเป็นผู้ถึงสุขอน่าได้มีความทุกข์กายทุกข์ใจเลย ได้รักษาตนให้รอดพ้นจากทุกข์ภัยทั้งหมดทั้งสิ้นเทอญ ดังนี้.

ที่บ้านท่านแม่มีคนมาขอทานเดินมาหาบ่อยๆอยู่หลายครั้งเลยครับ  ;)

ขอบคุณเพื่อนกัลยาณมิตรที่กรุณาแวะมาให้ข้อคิดดีๆค่ะ
ตอนนี้ ก็ไม่ได้ติดใจอะไร ในเรื่องคำอธิษฐาน
แต่ก็ยังคงให้เรื่อยๆ ด้วยเหตุผลแค่ว่า...
เค้ามาขอ เพราะเค้าหิว...
เค้ามาหา เพราะเค้าเจ็บ...
เราทำให้ได้ ช่วยเหลือผู้อื่น โดยที่เราไม่เดือดร้อน เห็นผู้รับมีความสุข เราก็อิ่มใจ มีความสุข

สัตว์ก็เป็นสิ่งมีชีวิตครับ

เข้าป่าจะเจอสัตว์ได้เยอะกว่านะ แฮ่..

สัตว์ประเภทไหนอ่าครับ แพ่เมตาให้เค้าสิครับอาจจะช่ายได้ไม่มากก็น้อยนะ