สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma

พระท่านว่า พ่อแม่คือพระอรหันต์ แต่ว่า ไม่ใช่พ่อแม่ทุกคน ที่จะทำถูกต้องเสมอ
ไม่ใช่พ่อแม่ทุกคนที่จะรู้หมด และ ไม่ใช่พ่อแม่ทุกคนที่จะไม่มีกิเลส
บางที เราเห็นท่านทำสิ่งที่ไม่สมควรต่อหน้า เกิดบังอาจตักเตือนท่าน แล้วท่านโกรธ
เราถือว่า ปาบ แค่ไหน?
เช่น เวลาเข้าวัด พระกำลังเทศน์ หรือ สวดมนต์ แต่แม่ก็ชอบพูดแข่งเวลานั้น
บางที แม่ชวนคนอื่นๆคุย คนที่ถูกเรียกคุยอยากจะฟังพระสวด จึงพยายามหันหนี
แต่แม่ก็ยังไม่หยุดชวนคุย จนคนแถวนั้นเริ่มหันมามอง แต่แม่ก็ยังไม่หยุด
เรารู้ถึงผลกรรมอันเกิดจากการพูดแทรกระหว่างฟังพระสวดมนต์ หรือ เทศน์
จึงได้บังอาจกล่าวเตือนแม่ แต่แม่ก็หงุดหงิดโมโหเรา  
หรือ แม้แต่การเข้าวัด แล้วไม่ยอมไปกราบพระประธานที่โบสถ์ คิดแต่จะตรงไปเพื่อธุระของตน
เราก็พยายามชักชวนไปไหว้พระพุทธก่อน จนแม่หงุดหงิดใส่ ว่าเราทำเป็นเรื่องมาก
มีอีกหลายๆเรื่อง ที่เราเห็นว่า ท่านทำไม่ถูกต้อง
เราซึ่งเป็นลูก จะมีสิทธิ์เตือนท่านได้ไหม? หรือ ควรปล่อยเลยตามเลย? เราจะได้ไม่บาป

พ่อแม่คือพระอรหันต์ อันนี้ปรากฎอยู่ในคำสอนของทาง มหายาน

ทางเถรวาท จะมีแต่คำสอนว่า พ่อแม่คือ พรหม ของลูก , คือ ครู คนแรกของลูก

เพราะพระอรหันต์ คือผู้ปราศจากกิเลสเครื่องเศร้าหมอง ซึ่งไม่ใช่ปุถุชนที่ยังมีกิเลสและทำผิดพลาดได้

แต่พระพุทธองค์ก็เปรียบพระคุณของพ่อแม่ที่ให้กำเนิดไว้อย่างล้นเหลือคณา กล่าวคือ

“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุตรพึงแบกมารดาด้วยบ่าข้างหนึ่ง แบกบิดาด้วยบ่าอีกข้างหนึ่ง เขามีอายุมีชีวิตอยู่ตลอดร้อยปี และพึงปฏิบัติบำรุงทั้ง ๒ ด้วยการอบกลิ่น การนวด การให้อาบน้ำ และการบีบนวดอวัยวะต่าง ๆ แก่ท่านทั้งสอง แม้ท่านทั้ง ๒ ก็พึงถ่ายอุจจาระบนบ่านั่นเอง ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่ชื่อว่าตอบแทนบุญคุณแก่มารดาบิดา

“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อนึ่ง บุตรพึงตั้งมารดาไว้ในราชสมบัติ มีอำนาจยิ่งใหญ่ในแผ่นดินใหญ่ อันมีรัตนะ ๗ ประการมากหลายนี้ แม้กระนั้นก็ยังไม่ชื่อว่าตอบแทนคุณมารดาบิดา ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะมารดาบิดามีอุปการะมาก เป็นผู้บำรุงเลี้ยง เป็นผู้สอนให้ลูกรู้จักโลก

“ส่วนบุตรคนใด ทำให้มารดาบิดาผู้ไม่มีศรัทธาให้สมาทานตั้งมั่นในสัทธาสัมปทา ให้มารดาบิดาผู้มีทุศีลสมาทานตั้งมั่นในสีลสัมปทา ให้บิดามารดาผู้มีความตระหนี่สมาทานตั้งมั่นในจาคสัมปทา ให้มารดาบิดาผู้ทรามปัญญา สมาทานตั้งมั่นในปัญญาสัมปทา ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ด้วยเหตุมีประมาณเท่านั้น และบุตรย่อมชื่อว่าเป็นผู้อันกระทำตอบแทนบุญคุณแก่มารดาบิดาแล้ว”


ป. ทุก. อํ. (๒๗๘)

(http://www.dhammajak.net/board/files/18_547.jpg)

สาธุ สาธุ สาธุ กับท่านไหลเย็นครับ

พ่อแม่คือพระอรหันต์ทางโลกครับ เขายกว่ามีคุณกับเราเทียบเท่าพระอรหันต์ แต่ก็ใช่ว่าเราทำบุญกับท่านแล้วจะได้อานิสงส์เท่าทำกับพระอรหันต์จริงๆ
แต่ถ้าทำบาปใหญ่คือฆ่าพ่อแม่ ก็คืออนัตริยกรรม มีบาปเทียบเท่าที่ทำกับพระอรหันต์จริงๆ  ส่วนเรื่องที่คุณว่านี้ ถ้าเป็นพ่อแม่ผมๆก็คงจะพูดเหมือนกัน
แต่ต้องดูด้วย ต้องใช้พรหมวิหารเข้าช่วย เราเตือนเพราะรักท่านคือเมตตานี้ ส่วนเรากลัวท่านบาปเราสงสารท่านนี้เป็นกรุณา ถ้าเตือนแล้วไม่ฟัง
ก็คงต้องมีอุเบกขาคือการวางเฉย เรารู้ว่าเตือนแล้วเขาจะโกรธ โทษก็จะหนักขึ้นอีก เราก็ต้องทำใจวางเฉยซะให้ได้