สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma

(ทุกท่านต้องระวังเมื่อเปิดอ่าน และแปลในความหมาย)...ว่าด้วยความไม่มีอะไร...คนที่มีในความหวังทั้งหลายไม่ควรอ่าน และไม่ควรแปลความหมาย...ของคำๆว่าความไ่ม่มีอะไร  ด้วยเหตุแห่งมุมมองของตนเอง  ถ้าจะแปลก็ขอให้คิดมากๆ  และวางใจให้เป็นกลางๆซะก่อน (แล้วจะหาว่าไม่เตือน) ...........ในความหมายของคำไม่มีอะไรทั้งหลาย  สิ่งที่หน้าเศร้าที่สุดก็คือความไ่ม่มีนี้แหละ  ในเมื่อมันไม่มีแล้วเราจะทำให้มันมีได้อย่างไร  มันจึงเป็นความหวังและความใฝ่ฝันของมนุษย์ทุกตน  ในขณะที่มันไม่มีก็พยายามอธิบายความมีต่างๆเพื่อให้มันมีให้จงได้  ด้วยมุมมองของเราต่างๆนา  ด้วยการพยายามสร้างแนวความฝันและจินตนาการ  เพื่อปลอบใจตนเองบ้าง และให้กำลังใจผู้อื่นบ้าง  ข้อหลังนี้ไม่ผิดสำหรับมนุษย์ที่ดำรงค์ชีวิตอย่างมนุษย์โลกทั่วไป  เราต้องมีความหวังพร้อมเดินไปกับจินตนาการ  ไม่อย่างงั้น  เราก็เหมือนต้นไม้ที่ขาดน้ำ  จะค่อยๆเหี่ยวเฉาและตายไปในที่สุด  แต่ความมไ่มีอะไรเลยซักอย่างเดียว  แม้แต่จะกล่าวถึงยังไม่มี...มันไม่อาจที่ละเว้นใครๆเลยในโลกนี้และโลกไหนๆ   แม้แต่พระพุทธเจ้าทั้งปวง  และสัตว์โลกทั้งสิ้นก็ไม่ละเว้น  จะกล่าวไปใยเล่าในความหวังทั้งหลาย   สิ่งที่เห็นอยู่ตำตากลับเพิกเฉยและดูถูกประณาม  สิ่งที่เป็นจินตนาการในมโนนึกบวกการกระทำ  กลับสรรญเสริญเยินยอด้วยความกระหยิ่มใจ  ;)ดู ดู๊ ดู ดูเธอทำ ยิ้มเท่ห์  จงคิดดูเถิดมนุย์ทั้งหลาย  ถ้าเรารู้ว่าข้างหน้าเรานั้นที่เต็มไปด้วยความหวังทั้งหลายมันไม่มีอะไร  ในสิ่งที่เราหวังเลย  แม้แต่การดับทุกข์  ท่านจะกล้าคิดเพื่อหวังอยู่หรือเปล่า  หากทำใจยอมรับมันไม่ได้โลกนี้คงโกลาหลแน่นอนเพราะความหมายของคำว่าไม่มีอะไร  จะใคร่ครวญด้วยวิธีไหนก็เชิญเถิดพ่อคุณเอ๋ย  สิ่งที่จะได้นั้นคือ ก็สักแต่ว่า  สิ่งที่ได้แน่นอนคือความเฉยเมยหรือเย็นชา  มีสติก็เพื่อรู้  รู้ก็เพื่อจักประคอง  ประคองเพื่อให้เกิดเป็นความเคยชิน  เคยชินในสิ่งที่รู้  รู้อย่างมีสติก็เท่านั้น  แล้วท่านจะหวังอะไรในปลายทาง  ในเมื่อรู้  ก็แค่รู้ว่ามันไม่มีอะไรจริงๆ.........  สิ่งทีมีรสขม  ย่อมถูกใช้เป็นยาดี
สิ่งที่ฟังแล้วไม่ไพเราะหู นั้นคือคำตักเตือนอันจริงใจของผู้เตือนที่แท้จริง
จากการแก้ไขความผิดให้กลับเป็นถูก  เราย่อมได้รับสติปัญญา
โดยการต่อสู้เพื่อรักษาความผิดของตัวเองเอาไว้  เราย่อมแสดงนิมิตหมายแห่งความมีจิตผิดปรกติออกมา
ผู้ปฎิบัติเพื่อกุศลอันสูงสุด  จะไม่หมิ่นผู้อื่น  ในทุกๆโอกาศที่เขาปฎิบัติอยู่   ไม่ทำลายทางแห่งตนที่กำลังเดินอยู่ ....
 เหมือนสวมใส่รองเท้าฟาง
 แล้วแสวงหาเขากระต่าย  .....สัมามทิฎฐิ.....

อ่านแล้วชวนคิดไตร่ตรองเลยครับ