หัวข้อ: เมฆฝน กับ คนทุกข์ เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหน้าวัด ที่ สิงหาคม 20, 2010, 08:12:27 PM เมฆฝน กับ คนทุกข์
-------------------------------------------------------------------------------- ศุภฤกษ์ เบิกบาน สราญจิต แด่มวลมิตร หญิงชาย สหายเอ๋ย แม้ฟ้าคล้ำ ลำเค็ญ เหมือนเช่นเคย ฟ้ายังเอ่ย สอนธรรม จำขึ้นใจ จิตมนุษย์ เปรียบเป็น เช่นท้องฟ้า ยามมีทุกข์ โศกา น้ำตาไหล ยามเมฆคลุม ท้องฟ้า โศกาลัย ฟ้าร้องไห้ เป็นน้ำฝน ให้ยลยิน แม้ท้องฟ้า ยังหมอง ยังร้องไห้ แม้ยิ่งใหญ่ ก็ทุกข์ยาก ลำบากสิ้น แม้มนุษย์ ครุฑา หรือนาคิน แม้ต้อยต่ำ ดำดิน ไม่สิ้นทุกข์ จงยอมรับ ปรับใจ แก้ไขจิต อย่าเข้าพง หลงผิด ไปติดสุข เดี๋ยวผูกล่าม ความคิด ไปติดคุก ความสนุก สุขหรรษา ปัญญาทราม เมื่อเมฆฝน สร่างซา ฟ้าสดใส เมื่อทุกข์จาง ห่างใจ ใสอร่าม ทุกข์และสุข ใกล้ชิด ต่อติดตาม เป็นนิยาม แห่งชีวิต น่าคิดนัก ฉันแต่งกลอน เป็นของฝาก ถึงปากน้ำ ถนนดำ ขรุขระ รถขลุกขลัก มาเทคนิค ปากน้ำ ด้วยความรัก แม้จะหนัก แม้จะเศร้า ฉันเข้าใจ ณ เทคนิคปากน้ำ : 22 มีนาคม 2544 ที่มา: prajan.com หัวข้อ: Re: เมฆฝน กับ คนทุกข์ เริ่มหัวข้อโดย: อรุณศักดิ์ จันทโชติ ที่ สิงหาคม 28, 2010, 06:48:43 AM thanks |