หัวข้อ: พินิจวาจา ก่อนพาที เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหน้าวัด ที่ สิงหาคม 23, 2010, 12:03:44 PM พินิจวาจา ก่อนพาที กลฺยาณิเมว มุญฺเจยฺย น หิ มุญฺเจยฺย ปาปิกัง โมกฺโข กลฺยาณิยา สาธุ มุตฺวา ตปฺปติ ปาปิกังฯ (ขุ.ชา. ๒๗/๘๘) ควรเปล่งเฉพาะถ้อยวาจาที่งดงาม ไม่ควรเปล่งถ้อยวาจาหยาบช้าชั่ว พูดจาไพเราะย่อมสำเร็จประโยชน์ พูดจาหยาบช้าย่อมเดือดเนื้อร้อนใจ วาจาพาทีเพราะ.........แสนไพเราะเสนาะหู พริ้งเพริศช่วยเชิดชู....ชุ่มชื่นจินต์ยิ่งยินดี วาจาหยาบช้าชั่ว........จะเจ็บตัวปากเป็นสี พูดจาหรือพาที..........ทบทวนดูให้รู้จริง พูดดีไม่มีโทษ............เกิดประโยชน์อย่างยวดยิ่ง พูดชั่วคนชังชิง..........ใช่แน่นอนเดือดร้อนตน เยน เกนจิ วณฺเณน ปโร ลภติ รุปฺปนัง มหตฺถิยมฺปิ เจ วาจัง น ตัง ภาเสยฺย ปณฺฑิโตฯ (ขุ.ชา.๒๗/๑๐๔๖) คนอื่นเกิดความโกรธเคืองแค้น เพราะถ้อยคำอย่างใดอย่างหนึ่ง แม้มันจะมีประโยชน์มิใช่น้อย บัณฑิตก็ไม่ปราศรัยถ้อยคำนั้น ถ้อยคำไม่พินิจ............ไปสะกิดต่อมโทสา คนฟังเกิดโกรธา..........ปะทุเดือดขึ้นทันที แม้มีประโยชน์มาก......คนเดินจากส่ายหน้าหนี หยุดพูดเป็นการดี.........ดื้อดึงกล่าวร้าวใจกัน บัณฑิตรู้อย่างนี้.............หยุดวจีที่หุนหัน ราบเรียบอยู่เงียบงัน......งดพูดจาไม่พาที อญฺญัง ภณติ วาจาย อญฺญัง กาเยน กุพฺพติ วาจาย โน จ กาเยน น ตัง ธมฺมัง อธิฏฺฐิโตฯ (ขุ.ชา.๒๗/๘๙๖) พูดทางวาจาอย่างหนึ่ง ทำทางกายอีกอย่างหนึ่ง ประพฤติธรรมทางวาจา ไม่ประพฤติธรรมทางกาย มันไม่ตั้งอยู่ในธรรมเลย พูดจาว่าอย่างหนึ่ง...........ไม่ซาบซึ้งตราตรึงหนอ เพียงพร่ำเพรื่อสอพลอ.....พูดแต่ปากไม่อยากทำ เวลาทำอย่างหนึ่ง.............หาพรั่นพรึงพลันล่วงล้ำ ชั่วเฉยไม่เคยจำ................วาจาพร่ำพูดร่ำไป ประพฤติธรรมด้วยปาก....มันจะยากเย็นที่ไหน กายเมินเหินห่างไกล........รับรองไม่ตั้งในธรรม บทพระคาถา จากพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗ ขุททกนิกาย ชาดก พร้อมกับกาพย์ยานี ๑๑ ของ พระมหาอุเทน ปัญญาปริทัตต์ จากหนังสือขุมทรัพย์จากพระไตรปิฎก ธรรมจักร |