หัวข้อ: มูลฐานสำหรับการปฏิบัติ เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหน้าวัด ที่ สิงหาคม 25, 2010, 12:07:48 PM มูลฐานสำหรับการปฏิบัติ ...'นะโม'... เมื่อกล่าวเพียงสองธาตุเท่านั้น...ยังไม่สมประกอบ หรือยังไม่เต็มส่วน.... ต้องพลิกสระพยัญชนะดังนี้คือ... เอาสระอะจากตัว...'นะ'...มาใส่ตัว...'ม' เอาสระโอจากตัว...'โม'....มาใส่ตัว...'น' แล้วกลับตัว...'มะ'..มาไว้หน้าตัว...'โน' เป็น...'มโน'.... เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงได้ทั้งกายทั้งใจ... เต็มตามสมควรแก่การใช้เป็นมูลฐานแห่งการปฏิบัติได้... 'มโน'....คือใจ นี้เป็นดั้งเดิมเป็นมหาฐานใหญ่ จะทำจะพูดอะไรย่อมเป็นไปจากใจนี้ทั้งหมด... ในพระพุทธพจน์ว่า... 'ธรรมทั้งหลายมีใจถึงก่อน... มีใจเป็นใหญ่... สำเร็จแล้วด้วยใจ' พระบรมศาสดาจะทรงบัญญัติพระธรรมวินัย... ก็ทรงบัญญัติออกไปจากใจ...คือมหาฐานนี้ทั้งสิ้น เหตุนี้เมื่อพระสาวกผู้ได้พิจารณาตามจนถึง... รู้จัก...'มโน'...แจ่มแจ้ง แล้ว...'มโน'...ก็สุดบัญญัติคือ...พ้นจากบัญญัติทั้งสิ้น 'สมมุติ'...ทั้งหลายในโลกนี้ต้องออกไปจาก...'มโน' ทั้งสิ้น ของใครก็ก้อนของใคร ต่างคนต่างถือเอาก้อนอันนี้... ถือเอาเป็นสมบัติบัญญัติตามกระแสแห่งน้ำโอฆะ..(กิเลส) จนเป็นอวิชา...ตัวก่อภพก่อชาติ... ด้วยการไม่รู้เท่า...ด้วยการหลง... หลงถือว่า...ตัวเป็นเรา...เป็นของเราไปหมด....ฯ ~~พระธรรมเทศนา...หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต~~ ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์ |