ถ้าพูดโดยธรรม
ก็จะไม่ต้องขัดแย้ง ก่อกรรมร้ายต่อกัน เช่นโกรธมากไปนรก อยากเยอะไปเป็นเปรต หลงรู้ไม่ทันเป็นเดรัชฉาน ไม่ผิดศีลธรรมได้เป็นคน ให้ช่วยไม่เบียดเบียน ได้เป็นเทวดา มีเมตตาทำใจสงบ ก็ได้เป็นพรหม ขยันใส่ใจสังเกต ระลึกรู้ใจ ตั้งมั่นรู้ทันจะคิดดับ ทุกลมหายใจ เข้าดับออกดับ ก็ได้หลุดพ้น จากความยึดถือ ได้นิพพาน ดับชอบชังเฉยได้หมด เพราะรู้ไม่ทัน มันจะยึดถือทันที ไวกว่าแสง เร็วกว่าพริบตา จนรู้ไม่ทัน มันจึงเป็นโมหะหลง โทษมากคายช้า ต้องขยันรู้ทันจึงจะได้ แล้วจะได้เกินคาดต้องประกาศ ให้ชาวหลงเป็นชาวรู้ สาธุรู้ทันหายโง่ทุกเรื่อง