สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma

สิ่งนี้มีสิ่งนี้จึงมี  เพราะสิ่งนี้เป็นปัจจัยอาศัยกันแล้วเกิดขึ้น
สิ่งนี้ดับสิ่งนี้จึงดับ  เพราะสิ่งนี้เป็นปัจจัยอาศัยกันแล้วจึงดับ  
แม้ไม่ใคร่ครวญ  ตามรู้หรือไม่ตามรู้   มันก็เป็นของมันอยู่อย่างนั้น  เป็นไปตามธรรมชาติ  ตามลักษณะของธรรมชาติ  เป็นอยู่อย่างนั้นของมันเองตามปรกติธรรมดาของมัน  ไม่ใช่จิต  ไม่ใช่เรา  ไม่ใช่สัตว์  ไม่ใช่อะไรเลย  จะกล่าวอย่างไรก็ไม่ถูก  หยุดใช้ความรู้สึกกับมันว่าเยี่ยงไร...มันสิ้นสุด..สุดของสัมมาทิฎฐิ - นิพพาน

สิ่งนี้มีสิ่งนี้จึงมี  เพราะสิ่งนี้เป็นปัจจัยอาศัยกันแล้วเกิดขึ้น
สิ่งนี้ดับสิ่งนี้จึงดับ  เพราะสิ่งนี้เป็นปัจจัยอาศัยกันแล้วจึงดับ...........สิ่งใดเกิดด้วยปัจจัย  สิ่งนั้นก็ดับด้วยปัจจัยนั้นๆ  เพราะอวิชาเป็นปัจจัยจึงก่อให้สังขารเกิด........เพราะอวิชาดับเป็นปัจจัยจึงก่อให้สังขารดับ...มันก็เช่นนั้นเองท่านผู้เจริญ.....แล้วอวิชาคืออะไรละ...ก็ไอ้สหมองปึกนั้นแหละครับท่านผู้อ่าน....สัมมาทิฎฐิแลนิพพาน....

วันนี้วันพระ 8 ค่ำ เดือน2 เลยปรารถนาที่จะเขียนให้ไพเราะซักหน่อยครับท่านผู้อ่าน หลังจากใช้บทบู้มานาน...เหมือนหนังจีนกำลังภายในเลย..
........ประโยนช์ในการอ่านและฟังนั้นมีมาก  ถ้าเราใคร่ครวญให้มาก  ในบทความที่เราสนใจ  ใคร่ครวญแล้วใคร่ครวญอีกกระทำบ่อยๆๆกระทำเสมอๆ
ไตร่ตรองและใคร่ครวญอยู่เป็นนิจ  หรือเป็นประจำทุกวันทุกเวลาที่เรามีโอกาศคิดและใคร่ครวญหรือทดลองกระทำ...นี้แหละครับคือการภาวนา  ที่จะทำให้เรานั้นมีปัญญาที่แท้จริงและเข้าใจต่อธรรม  ที่เป็นธรรมมะแบบสัมมาทิฎฐิที่แท้จริง  ปฎิบัติในศีลก็ไม่เป็น...ศีลละพัตตามาตร..เขียนตามบาลีไม่ถูก(หรือหลงงมงายในศีล  หรือข้อวัตรแห่งตน) ....มีสมาธิก็ไม่มุ่งในทางสงบ....มีธรรมมะหรือก็เป็นเพียงธัมมารมณ์.....ที่นำมาเล่าขานมิรู้จบ
..........อนิจัง  แปลว่าไม่เที่ยง   สิ่งเดียวถ้าเรารู้และใคร่ครวญอยู่เป็นนิจ  หรือกระทำบ่อยๆในการคิดละรึก  เช่นคิดกลับไปและคิดกลับมา  ดูบ่อยๆดูเนืองๆ  จากที่รู้เฉยๆ  ให้มันเริ่มอยู่ในความรู้สึกของเรามากขึ้น  ถี่ขึ้นจนมันอยู่ในใจเราตลอดเวลา...คิดมากขนาดนี้บวชไม่สึกแน่ๆท่านเอย  
บันใดขั้นที่1-2-3-4-5-6-7-8-9-มันก็เกิดขึ้นเองต่อเนื่องตามวันเวลา เป็นไปตามธรรมชาติของความรู้ที่เราใคร่ครวญ...รู้ขั้นที่ 1-2-3 ยังอาจถกเถียงคนอื่นๆอยู่  แต่ถ้ารู้ในขั้น 4-5-6คงไม่ถกเถียงใครต่อใครแล้วได้บ้าง..ว่าแล้วมันเริ่มปลงได้จริงๆ.. (เพราะมันรู้นานและเคยชินจนเริ่มเป็นธรรมชาติของใจแห่งตนมากขึ้น)  7-8-9  ทำเอาเองนะคับรู้แล้วว่ามันไม่มีอะไร  มาบอกกันบ้างเด้อพ่อคุณ.....สัมมาทิฎฐิ-นิพพาน.....

ความคิด-ความรู้-สังขาร-อารมณ์-สิ่งเหล่านี้คือ-มิฐฉาทิฎฐิและสัมาทิฎฐิ-สองสิ่งนี้มีเหมือนกันและเป็นสิ่งเดียวกัน-จะแตกต่างกันก็เพียงอารมณ์-ที่เสวยในความรู้-หรือความคิด-หรือสังขาร-ที่ปรุงแต่งในขณะนั้น-อารมณ์ที่เสวยในขณะจิตปรุงแต่งจะแตกต่างกันออกไป--คิดหรือปรุงอย่างมีตัวตนแบบบ้าคลั่ง-เขาเรี๊ยกว่าพวกคนชั้นต่ำ-ที่คิดและปรุงแบบบ้าตามกิเลส-ตัณหา-อุปาทานแห่งตน--คิดอย่างมีความรู้-ที่ร่ำเรียนมา-และได้คิดใคร่ครวญดีแล้ว-แต่ก็ยังบ้ากับอารมณ์ของความคิดอยู่--พวกนี้คนชั้นกลาง--คิดในความรู้ที่ร่ำเรียนมาโดยแยบคาย-หรือใคร่ครวญดีแล้ว-ทราบซึ้งแล้ว-จนมีสติ-บอกสอนตนเองได้ดี  และคอยเตือนตนเองอยู่เนืองๆ-ให้ทรงอารมณ์ ในความรู้ ความคิดแห่งตนได้--แต่ยังก้าวไม่ข้ามพ้นความมี หรือความเป็นได้--พวกนี้คือคนชั้นสูง--อะไรๆๆจะมี จะอยู่ หรือจะไป ในวันนี้เพลานี้--จะถูกหรือผิด--ดีหรือชั่ว--หรืออะไรก็ตาม--เขารู้อย่างมีสติและนิ่งเฉยได้บ้างตามสมควรแห่งครรลอง--เขาคืออริยะบุคลที่กำลังเดินทาง..............สัมมาทิฎฐิ........

ความรู้ที่ถูกต้องเป็นเพียงมุมมองที่เปลี่ยนไป..จะรู้อย่างไรก็ช่าง   ถ็าใช้ความรู้นั้นข่มใจตนเองยังมิได้   นั้นคือความรู้แบบชิวๆ............
ในทัศนะของเรา แบบสัมมาทิฎฐิ.....ความรู้นั้นต้องเป็นไปในทิศทางของการปลง และทำใจให้สงบ  จะสงบในความวุ่นวาย  หรือสงบแบบปลีกวิเวก   หรือสงบในอุกเบกขาธรรม   อันนั้นก็แล้วแต่บารมีของแต่ละบุคล      .ให้ยอมรับความเป็นจริงตามธรรมชาติ  ไม่แก่งแย่งชิงดี  ไม่ดื้อดึงในความคิดของตนเอง  ไม่ยกตนข่มผู้อื่น  แค่เพียงข้อวัตรบ้าๆบอๆ   เป็นอยู่ด้วยหลักเมตตาธรรม  เข้าใจผู้อื่น  ด้วยหลักธรรมที่ว่า  สัพพะชีวิตทั้งปวงก็มีครรลอง  มนุษย์ทุกตนก็มีความรู้สึกนึกคิดเช่นกัน   ไม่อวดตนในความรู้แห่งตน   เพราะความรู้ทั้งปวงไม่จริงซักสิ่งเดียว....สิ่งที่จริงคือไม่รู้อะไรเลย.............สัมมาทิฎฐิ และ นิพพาน

เห็นผู้คนสนใจในแนวทางมากมาย ก็เลยอยากเขียนต่อ
ผู้ที่วิ่งเลาะตามฝั่งนั้นมีเป็นจำนวนมาก เพราะติดยึดในทิฎฐิที่ซ่อนเงื่อนของตนเองนั้น วิจิกิจฉา ครับบุคลใดไม่เคยก้าวผ่านนิวรณ์5 ด้วยกำลังอาณาปาณสติ  บุคลเหล่านั้นจะแสดงธรรมก็เพียงการแสดงทิฎฐิแห่งตนเท่านั้นเอง  ความสงบรำงับจากอารมณ์หยาบ ด้วยอณาปาณสติ จะทำให้เราแยกอารมณ์ออกว่า  นั้นคือธรรมมะหรือทิฎฐิ ไม่เกี่ยวกับเรียนสูงหรือต่ำ จริงไม่จริงลองทำดู...........สัมมาทิฎฐิและนิพพาน

สาธุท่าน ไม่เจอกันนานนะครับ ยินดีที่ท่านกลับมาโพสท์ต่อครับ หวังว่าจะเป็นประโยชน์กับใครหลายๆคน ทั้งหัดปฏิบัติอยู่ ทั้งระดับที่ปฏิบัติมานาน และทั้งระดับที่อยากทำให้ยิ่งๆขึ้นไป ครับ